Page 29 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้
P. 29
นิ
ง
ห
ย
ว
เ เฉียวหนิง
ฉี
ซื่อจื่อก�าลังจะขึ้นมาเยี่ยมคุณหนูรองบนหอปีœซิงแล้ว”
ิ
ี
ี
ไม่ผิดจากท่คิด ส้นเสียงแหลมสูงน้ของบ่าวรับใช้ ในสวนด้านนอก
ก็แว่วเสียงเว่ยฮูหยินประจบประแจงใครบางคนลอยมา
ี
ทุกคนในห้องต่างหน้าเปล่ยนสีในบัดดล อยากจะก้าวเข้ามาช่วย
เจี่ยงเฉาเสวี่ยหวีผมผลัดผ้ากันคนละไม้คนละมือ
ี
ใครจะคาดคิด เจ่ยงเฉาเสว่ยกลับฉวยปิ›นมุกติดมือมาข่วนใบหน้า
ี
ของแม่นมไปหลายคน
พริบตาเดียวเสียงกรีดร้องโวยวายดังระงม
ในเวลาเดียวกันด้านนอกก็มีเสียงทุ้มลึกที่คุ้นเคยดังขึ้น...
“ด้านในเกิดเรื่องอะไรขึ้น เหตุใดมีคนร้องโหยหวนเช่นนี้?”
ั
ื
เจ่ยงเฉาเสว่ยแข็งท่อไปท้งร่าง ดวงตาวาววามเบิกกว้าง มือบาง
ี
ี
ที่ถือปิ›นมุกกระชับแน่นขึ้นเรื่อยๆ แน่นจนแทบสั่นระริก
...เสียงน้! ไม่ผิดแน่ ต่อให้นางกลายเป็นผีก็ไม่มีทางลืมเสียงของ
ี
คนผู้นี้!
“คุณหนูรอง!”
ี
ี
ท่ามกลางเสียงกรีดร้องโวยวายของสตรีในห้อง เจ่ยงเฉาเสว่ยใช้
ึ
มือหน่งจับปิ›นมุกไว้แน่น อีกมือหยิบปิ›นทองอีกอันบนโตะเคร่องแป้งข้นมา
ึ
ื
รุดออกจากห้องส่วนตัวไปด้วยเรียวเท้าขาวดุจหิมะเปล่าเปลือยคู่หนึ่ง
ในสวนของหอปีœซิง ดอกพุดตานสีชมพูแกมขาวก�าลังบานสะพรั่ง
ึ
ื
กลีบดอกท้อสีชมพูปลิวว่อน อีกฝั›งหน่งของสวนร่มร่นไปด้วยต้นไม้ดอกไม้
27
