Page 30 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้
P. 30
นำงมำรอยำงข้ำตกอับมำเปนคุณหนูปอแป
นำ งมำ รอยำ งข ้ำ ตกอ ับมำ เปนค ุณ หน ูปอแป
ดอกชาสีสันสดใสบานแล้วร่วงหล่น ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ ฟุ้งก�าจาย
ี
ึ
ี
เจ่ยงเฉาเสว่ยยกเท้าเปล่าเปลือยข้างหน่งถีบประตูออกอย่างแรง
ดวงหน้างามซับสีแดงราวกับเปลวไฟเพราะความโกรธ นางปราก¯ตัวโดย
ื
ไม่บอกไม่กล่าว ท�าให้กลุ่มคนในสวนเล่อนสายตามามองโดยพร้อมเพรียง
กัน
ี
ี
ี
เจ่ยงเฉาเสว่ยยืนอยู่บนบันไดระเบียง เบิกตากว้าง ในท่สุดก็มอง
เห็นเงาร่างที่ถูกผู้คนรายล้อมนั้นได้อย่างชัดเจน
บุรุษหน้าตาหล่อเหลาประดุจหยกขาว ร่างสูงท้งยังโปร่งระหง เวลา
ั
น้สวมชุดสีกรมท่าปักลายไผ่ด�ากับดอกบัวสีม่วง เหนือศีรษะเป็นผมยาว
ี
ดกด�าราวกับเม¦ครึ้ม ใช้ปิ›นหยกสีเขียวจางอันหนึ่งขมวดเป็นมวยไว้
ั
ี
คร้นชายหนุ่มสบกับสายตาเย็นยะเยือกของนางก็หร่ดวงตาเรียว
ิ
�
ื
ึ
ด�าขลับลึกล้าลงเล็กน้อย มุมปากยังยกข้นเป็นรอยย้มต้นๆ แฝงเลศนัย
บางอย่างด้วย
เจี่ยงเฉาเสวี่ยพลันรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า
บุรุษตรงหน้าคือหยางโย่วที่ตกลงไปในแม่น�้าพร้อมกับนางชัดๆ!
ี
ึ
�
ื
ี
ี
ความคิดน้ผุดข้นมา เจ่ยงเฉาเสว่ยไม่สนใจคนอ่นในสวน จ้าเท้า
เข้าไปใกล้ ยกปิ›นมุกในมือขึ้นตั้งท่าจะแทงใส่บุรุษผู้นั้น
ี
มิคาด องครักษ์ประจ�าตัวท่อยู่ด้านข้างกลับขวางเจ่ยงเฉาเสว่ยไว้
ี
ี
ทันควัน
ั
แม้เจ่ยงเฉาเสว่ยจะสูญส้นก�าลังภายในท้งหมดไป แต่กระบวนท่า
ี
ิ
ี
วรยุทธ์ต่างๆ ล้วนประทับรอยอยู่ในใจสลักลึกลงในกระดูกเน่นนานแล้ว
ิ
่
ั
ย่อมไม่มทางลม เมอองครักษ์ลงมอ นางก็แก้ทางด้วยท่าหมัดมวยพลิกผน
ื
ี
ื
ื
ยากคาดเดาท่าหนึ่ง
28
