Page 25 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้
P. 25
ฉี
ย
เฉียวหนิง
เ
นิ
ง
ห
ว
“ท่านป้าหวัง ข้าขอถามท่าน ฮ่องเต้องค์ปัจจุบันใช่สกุลหล่หรือไม่”
ี
หวังซ่อแก้ค�าอย่างไม่อยากเช่อ “สกุลหล่? ฝ่าบาทองค์ปัจจุบันจะ
ื
ี
ื
ื
สกุลหล่ได้อย่างไร ราชวงศ์สกุลหล่เป็นเร่องต้งแต่ร้อยปีก่อนแล้ว ยามน ี ้
ี
ั
ี
สกุลซูต่างหากที่เป็นราชวงศ์!”
ี
่
ั
่
ี
เจยงเฉาเสวยมองด้วยแววตาว่างเปล่า “ร้อยปีก่อน? มนจะเป็น
ไปได้อย่างไร...”
เห็นบุตรีท่าทางสติไม่อยู่กับร่องกับรอย ไม่รู้ปีนี้เป็นปีอะไรแบบนี้
ี
ื
หวังซ่อพลันร้องไห้หนักกว่าเดิม นางรีบหันไปหาเว่ยฮหยินแล้วโขกศรษะ
ู
อ้อนวอน “ฮูหยินได้โปรดเชิญหมอมารักษาเจาเอŽอร์ด้วยเจ้าค่ะ เจาเอŽอร์
โดนกระแทกจนโง่งมไปแล้ว!”
เว่ยฮูหยินสะบัดแขนเส้อ กระตุกย้มเย็นเอ่ยว่า “นางโง่ไปแล้วก็ด
ี
ิ
ื
ั
พรุ่งน้ตอนแต่งงานจะได้ไม่ต้องรนหาท่ตาย แค่น่งอยู่ในเก้ยว ให้บ่าวรับใช้
ี
ี
ี
ยกเข้าไปในจวนรุ่ยอŽองแต่โดยดี”
พอจบค�า ด้านนอกห้องก็มีเสียงรายงานส่นๆ อย่างขลาดกลัวของ
ั
บ่าวรับใช้หญิงที่เฝ้าประตูลอยเข้ามา...
“เรียนฮูหยิน คนจากจวนรุ่ยอŽองมา บอกว่าได้ยินเร่องท่คุณหน ู
ี
ื
อวี่เจาชนเสา¦่าตัวตาย จึงมาตรวจสอบด้วยตัวเองเจ้าค่ะ”
ชนเสา¦่าตัวตาย
ี
เจ่ยงเฉาเสว่ยยกมือข้นด้วยสีหน้าข้องใจมาคล�าบริเวณหน้าผาก
ึ
ี
และเจอก้อนปูดนูนอย่างที่คิดจริงๆ
พอคล�าเจอ ความปวดแปลบอันแปลกประหลาดก็แพร่กระจาย
ั
ไปท่วอย่างรวดเร็ว นางสะท้านเฮือกอย่างห้ามไม่อยู่ คล้ายจะไม่ได้รู้สึก
เจ็บแปลบลึกๆ แบบนี้มานานเหลือเกินแล้ว
23
