Page 22 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้
P. 22

นำงมำรอยำงข้ำตกอับมำเปนคุณหนูปอแป
           นำ งมำ รอยำ งข ้ำ ตกอ ับมำ เปนค ุณ หน ูปอแป
           ไปด้วยความกังวล

                                   ี
                                                           ี
                  ไหนเลยเจ่ยงเฉาเสว่ยจะมีแก่ใจไปสนใจคนเหล่าน้ นางหมุนรอบ
                          ี
                                      ึ
           ตัวเองอยู่กับท่ ยกมือเนียนนุ่มข้นวาดเบาๆ กลางอากาศหวังจะส่งก�าลัง
                       ี
           ภายในออกมา ทว่าจะอย่างไรก็ไม่อาจเรียกออกมาได้
                  เจ่ยงเฉาเสว่ยมึนงง ดวงหน้างดงามย้อมด้วยสีขาวซีดในพริบตา
                    ี
                            ี
           นางจ้องมองตัวเองในกระจก รู้สึกถึงหายนะครั้งใหญ่ขึ้นมาในบัดดล

                  “เหยียนอวี่เจา ข้าคุยกับเจ้าอยู่ เจ้าไม่ได้ยินรึ?”
                  เสียงบริภาษแหลมสูงของเว่ยฮูหยินคร้งน้ ในท่สุดก็สามารถดึงให้
                                                 ั
                                                        ี
                                                   ี
           เจี่ยงเฉาเสวี่ยเหลือบมองได้ส�าเร็จ
                                                                   ึ
                                                                ั
                            ิ
                               ็
                  นางขมวดค้วเลกน้อยมองใบหน้าแต่ละคนในห้องอีกคร้ง อดใจ
           สั้นๆ ต่อมาพลันเยือกเย็นลงอย่างรวดเร็ว
                                                       ี
                                           �
                                                                    �
                                       ี
                  ดูท่านางไม่เพียงตายอยู่ท่แม่น้าหลูฮวา ยามน้ไม่รู้อยู่ท่ไหน ซ้ายัง
                                                              ี
           ถูกคนบางพวกเข้าใจผิดว่าเป็นแม่นางที่ชื่อเหยียนอวี่เจาอีกด้วย
                            ี
                  แต่ว่าเร่องน้ไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย เหตุใดบนตัวของนางถึง
                        ื
           ไม่มีรอยแผลจากกระบี่เลยเล่า
                                                                  ่
                                                            ู
                                                    ่
                                            ้
                                                       ่
                                                    ี
                                                ิ
                    ื
                                                                     ั
                            ื
                  หรอว่า...หรอว่านางจะตายไปแลวจรงๆ ทแมนาหลฮวา แคอาศย
                                                        ้
                                                        �
           กายเนื้อของเหยียนอวี่เจาหวนชีพคืนวิญญาณเท่านั้น?
                                                        ี
                                                ี
                                       ี
                  วิชาย้ายวิญญาณพรรค์น้ ในอดีตเจ่ยงเฉาเสว่ยเคยได้ยินมารดา
                                                ี
                                     ี
           เอ่ยถึง ในยุทธภพมีผู้สูงส่งท่เช่ยวชาญวิชาน้อยู่จริงๆ แต่ปัจจุบันผู้สูงส่ง
                                   ี
           เหล่าน้ส่วนใหญ่ละสังขารไปแล้ว วิชาย้ายวิญญาณท่ล้าเลิศโดดเด่นถึงเพียง
                                                     ี
                                                      �
                 ี
                  ิ
             ี
                    ี
           น้ไม่ใช่ส่งท่คนธรรมดาจะท�าความเข้าใจได้ด้วยตัวเอง ย่อมค่อยๆ สูญหาย
           ไปเป็นธรรมดา
                  “หรือ...ท่านแม่รู้วิชาย้ายวิญญาณ?” เจ่ยงเฉาเสว่ยพึมพ�ากับตัวเอง
                                                         ี
                                                 ี
       20
   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27