Page 18 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้

นำงมำรอยำงข้ำตกอับมำเปนคุณหนูปอแป
นำ งมำ รอยำ งข ้ำ ตกอ ับมำ เปนค ุณ หน ูปอแป
พร้อมกนนนนางเงยหน้าขนอย่างรวดเรว ดวงตาวาววบจ้องมอง
็
ั
ึ
้
ั
้
ั
สตรีโฉมงามที่ออกเรือนแล้วซึ่งยืนอยู่ข้างเตียงปาปู้ ไม้เนื้อแดง
2
เผชิญกับสายตาเย็นชาไร้ปรานีของนาง สตรีสะคราญโฉมต่นตกใจ
ื
ริมฝีปากสั่นไม่หยุด น�้าตาร่วงเผาะ
“เจาเอŽอร์...เจ้า...น่เจ้าเป็นอะไรไป หรือว่าเจ้าไม่เต็มใจแต่งเข้าจวน
ี
รุ่ยอŽองจริงๆ ถึงขั้นคิดไม่ตก¦่าตัวตาย?”
ื
ฟังถ้อยค�าเจือเสียงสะอึกสะอ้นของสตรีโฉมงาม เจ่ยงเฉาเสว่ยอด
ี
ี
ิ
ขมวดค้วนิดๆ ไม่ได้ ในดวงตายังคงฉายประกายเย็นยะเยือก ไม่ลดลงแม้
สักครึ่งเสี้ยว
่
“ท่านป้าท่านนี้ นี่ท่านก�าลังพูดเลอะเทอะอะไร ข้าฟังไมรู้เรื่องเลย
สักค�า”

ี
่
ึ
ี
่
ิ
ู
�
ได้ยนดงนนสตรโฉมงามผ้ราไห้ดุจดอกสาลต้องหยาดพรุณตะลง
ั
ิ
ั
้
ั
ี
ั
ั
ิ
ไปช่วขณะ มองร่างกระฉับกระเฉงท่น่งคุกเข่าอยู่บนต่งยาว ใบหน้าน่งสงบ
และเยือกเย็นอย่างน่าประหลาด ไม่คล้ายก�าลังโมโหตนหรือว่าเสแสร้ง
แม้แต่น้อย สตรีโฉมงามพลันสับสนกระวนกระวาย
“เจาเอŽอร์ จะ...เจ้าจ�าแม่ไม่ได้แล้ว?”
ี
ึ
ี
เจ่ยงเฉาเสว่ยอ้งงันเล็กน้อยในทีแรกก่อนจะหัวเราะหยัน “ท่านป้า
ี
พูดจาม่วซ่วอะไรของท่าน ถึงท่านแม่ข้าจะยังอยู่บนโลกน้ แต่หน้าตาก็ไม่
ั
ั
ั
เหมือนท่านเสียหน่อย ถ้าข้าไม่รู้กระท่งว่ามารดาผู้ให้ก�าเนิดตัวเองหน้าตา
2 เตียงปาปู เปนเตียงท่มีลักษณะเหมือนเปนหองขนาดใหญ ก้นปดสามดาน มีหลังคา มีพ้นท่วางดานใน
ี
ี
ื
ั
ทางเขา สวนของเตียงนอนอยูลึกเขาไปและสูงประมาณ 2 - 3 ฟุต บางเตียงมีการวางโตะเกาอ้เล็กๆ ไว
ี
นั่งเลนดานในทางเขา
16