Page 21 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้

ฉี
นิ
ง
ย
ว
ห
เ เฉียวหนิง
มา นางเบิกตากว้างอย่างไม่อยากเชื่อ
ี
“เหยียนอว่เจา น่เจ้าไปกินดีหมีหัวใจเสือมารึ ถึงกับกล้าพูดกับข้า
ี
เช่นนี้?!”
เผชิญกับการต�าหนิเสียงกร้าวของเว่ยฮูหยิน เจ่ยงเฉาเสว่ยก็ท�า
ี
ี
ราวกับไม่ได้ยิน เพียงมีสีหน้าครุ่นคิดกับชื่อ ‘เหยียนอวี่เจา’ นี้
ั
ื
ี
ี
จากน้นเจ่ยงเฉาเสว่ยก็สวมเส้ออŽาวเองโดยท่ไม่แยแสต่อแววตา
ี
ั
ประหลาดใจของทุกคนในท่น้น เท้าเล็กขาวเนียนเปล่าเปลือยท้งสองข้าง
ั
ี
เหยียบลงบนหินปูพื้นสีขาวที่ติดจะเย็นเล็กน้อย
นางกวาดตามองด้านในห้องรอบหน่ง สุดท้ายมาหยุดหน้าคันฉ่อง
ึ
ประทินโฉมแกะสลักลายหรูอี้ เพ่งพินิจเครื่องหน้าของตนเองผ่านคันฉ่อง
5
ทองแดงบานนั้น
ี
ี
ดวงหน้าท่สะท้อนอยู่ในกระจกคือใบหน้าท่นางคุ้นเคยท่สุด...แต่
ี
ถ้ามองดูดีๆ ก็ยังสังเกตเห็นความแตกต่างเล็กๆ บางประการได้
ทันใดนั้นเจี่ยงเฉาเสวี่ยหมุนตัวแล้วลูบผ่านร่างกายท่อนบนคล้าย
พยายามจับความรู้สึก ต่อด้วยลูบกระโปรงผ้าไหมท่อนล่างเบาๆ คร้นนาง
ั
คิดจะส�าแดงวิชาตัวเบากลับต้องผิดคาดเมื่อค้นพบว่าตนไม่อาจใช้ออกมา

ได้แล้ว
็
Ž
์
์
“เจาเออร เจาเออร! นี่เจ้าตกใจจนโง่งมไปแลวหรือ ท่านนี้เปนถึง
Ž
้
ั
นายหญิงจวนจงกëวกงของเราเชียวนะ! เจ้าร้อยมิอาจพันมิอาจเสียมารยาท
กับฮูหยิน!”
ื
ี
ึ
ื
สตรีโฉมงามนามหวังซ่อคุกเข่าลงกับพ้น ร้องข้นด้วยสีหน้าท่เต็ม
ื
5 หรูอ้ มีลักษณะคลายคทา มีสวนหัวงอโคงเปนวง เปนของสิริมงคลและเปนเคร่องแสดงฐานะของบุคคล
ี
19