Page 26 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้

นำงมำรอยำงข้ำตกอับมำเปนคุณหนูปอแป
นำ งมำ รอยำ งข ้ำ ตกอ ับมำ เปนค ุณ หน ูปอแป
ิ
นางสามขวบฝƒกยุทธ์ ห้าขวบฝƒกปราณ หกขวบเร่มสะสมก�าลัง
ี
ึ
ี
ภายใน ในปีท่อายุเต็มเจ็ดขวบก็เรียนรู้การจับดาบหงส์บ่นท่หนักอ้ง แม้
ั
นางจะเป็นอัจฉริยะด้านการฝƒกยุทธ์มาโดยก�าเนิด แต่เผชิญกับการฝƒกฝน
หฤโหดของท่านแม่นางก็แทบจะกินโลหิตจากบาดแผลตัวเองเป็นอาหาร
บ�ารุงเลยทีเดียว

ิ
ย่งกว่าน้น เพ่อท่จะเรียนรู้วิชายุทธ์ เคล็ดวิชาหมัดมวยอันเป็น
ี
ื
ั
เอกลักษณ์ในมือท่านแม่ นางยังฝƒกจนแม้แต่เอวก็ยังไม่อาจยืดให้ตรงได้
บางครั้งจะลุกขึ้นยังต้องใช้ท่อนล่างคลานเอาด้วยซ�้า
...ต่อให้คิดค�านวณเป็นพันหมื่นตลบนางก็คิดไม่ถึงว่าตนจะถึงกับ

ย่อยยับในมือของหยางโยว่ โทสะนี้จะให้นางกล�้ากลืนไว้ได้อย่างไรกัน!
ั
ี
ั
ยามน้นางสูญเสียวรยุทธ์ท้งหมดไป กลายเป็นบุตรีอนุจวนจงกëวกง
ที่อ่อนแอไร้ที่พึ่งคนนี้ นางควรท�าอย่างไรดี?
ความคิดของเจี่ยงเฉาเสวี่ยสับสนวุ่นวายไปหมด นางลุกพรวดขึ้น

ี
ไปน่งลงบนเก้าอ้กลมหน้าคันฉ่องประทินโฉม มองดวงหน้าเล็กงามล้าใน
�
ั
คันฉ่องทองแดง ชั่วขณะนั้นพลันเกิดความรู้สึกแปลกหน้ายิ่งยวด
ไร้วรยุทธ์ ไร้ก�าลังภายใน ไม่มีดาบหงส์บั่น นางควรใช้ชีวิตต่อไป

อย่างไร?
ี
ี
เจ่ยงเฉาเสว่ยจมอยู่ในภวังค์ความคิด ไม่ตระหนักเลยว่าทุกคนใน
ห้องปั›นป่วนเละเทะกลายเป็นโจกหม้อหนึ่งไปแล้ว

ี
�
ื
็
ิ
ู
เว่ยฮหยนสงการด้วยสหน้าเยอกเยน “รบทาความสะอาดให้นาง
ี
่
ั
แล้วพาตัวไปที่โถงหลัก”
“เจ้าค่ะ” สตรีในห้องไม่กล้าชักช้า คุกเข่ารับค�าสั่งทันที
หลังออกค�าส่งเสร็จ เว่ยฮูหยินก็ออกไปกับแม่นมคนสนิทสองนาง
ั
24