Page 14 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้
P. 14
รอยำ
งข
้ำ
นำงมำรอยำงข้ำตกอับมำเปนคุณหนูปอแป
นำ
งมำ
ุณ
หน
ูปอแป
ตกอ
ับมำ
เปนค
ประดุจงูที่ปราดเปรียวแทงเข้าใส่เขาตรงๆ เช่นนี้เอง
หยางโย่วใจหดวูบ ยกกระบี่กิเลนเหินในมือขึ้นต้านโดยพลัน
ถึงกระนั้นก็สายไปก้าวหนึ่ง
ดาบหงส์บั่นในมือเจี่ยงเฉาเสวี่ยแทงฉึกเข้าไปในบ่าซ้ายของเขา!
ี
ั
ในเวลาน้คนท้งสองใกล้กันถึงขีดสุด ใกล้เสียจนหยางโย่วสัมผัสได้
ี
ี
ึ
ี
ั
ถงลมหายใจท่เจ่ยงเฉาเสวยปลอยออกมา ชดเจนว่าเป็นลมหายใจของผู้ม ี
่
่
ก�าลังภายในล�้าลึก
ิ
ั
ิ
ี
ั
ย่งกว่าน้นคนท้งสองใกล้กันเช่นน้ ใกล้จนหยางโย่วมองเห็นลักย้ม
ี
และดวงตาคู่สวยเปี›ยมชีวิตชีวาบนใบหน้าของเจ่ยงเฉาเสว่ยได้อย่างชัดเจน
ี
ี
ี
หยางโย่วจ้องมองเจ่ยงเฉาเสว่ยด้วยประกายตาเจิดจ้า ริมฝีปาก
บางของเขาพลันขยับยกเป็นรอยยิ้มบางๆ
ชายหนุ่มชุดด�าสง่าผ่าเผย หว่างค้วแฝงไว้ซ่งความด้อร้นอหังการ
ื
ึ
ิ
ั
้
ึ
ิ
รอยยมย่งหล่อเหลากระจ่างตาประหน่งลมวสันต์อ่อนๆ พัดผ่านใบหน้า
ิ
พาให้ผ่อนคลายสบายใจ
ั
ี
ี
ิ
เจ่ยงเฉาเสว่ยถึงกับเหม่อลอยไปช่วขณะ ย่งคาดไม่ถึงว่าพริบตา
ที่นางเสียสมาธิไปนี้ หยางโย่วจะแทงกระบี่กิเลนเหินเข้าใส่ท้องของนาง
“เจ้า!”
ความเจ็บปวดแผ่กระจายออกมาจากต�าแหน่งบาดแผลท่หล่งโลหิต
ั
ี
ี
ี
ี
เจ่ยงเฉาเสว่ยหน้าเปล่ยนสี ดวงหน้าเล็กน่ารักเปล่ยนเป็นโกรธเกร้ยว เพ่ม
ี
ิ
ี
้
็
ี
่
ั
ึ
้
ึ
้
่
�
นาหนักมือขน ปักดาบหงส์บนลกลงไปในไหลซายของหยางโย่วอกเลกน้อย
ึ
ี
ิ
หยางโย่วไม่ยอมแพ้ เพ่มก�าลังข้นเช่นกัน กระบ่กิเลนเหินแทงทะล ุ
ิ
่
ั
เอวแบบบางของนาง พริบตาน้นเลือดหยดลงจากปลายกระบ่ กลนคาว
ี
คลุ้งฉุนจมูกลอยอวลในอากาศ
12
