Page 13 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้
P. 13
ว
ห
นิ
เ เฉียวหนิง
ฉี
ย
ง
หงส์บ่นท่แบกไว้บนหลังออกมา ช้ปลายดาบเข้าใส่หยางโยว่ผู้ยืนหันหลัง
ี
ั
ี
ให้กับแม่น�้าหลูฮวา
ื
ิ
ี
ี
เจ่ยงเฉาเสว่ยส่งย้มหวานเช่อม เสียงใสดุจระ¦ังเงินลอยมากับ
สายลม
ี
ี
�
ื
ิ
“แม่น้าหลูฮวา ทิวทัศน์ท่น่งดงามย่งนัก เม่อก่อนท่านแม่ของข้า
มักพาข้ามาเก็บต้นกกท่น่ แล้วท่านแม่ยังถักมาลัยบุปผาให้ข้าด้วย ท�าให้
ี
ี
ข้ามีความสุขมาก”
ท่านแม่? หยางโย่วแววตาสั่นไหว ทว่ายังคงถามขึ้นโดยที่หน้าไม่
เปลี่ยนสี “ท่านแม่ของเจ้าคือผู้ใด”
ี
ิ
ิ
ี
เจ่ยงเฉาเสว่ยหัวเราะกับตัวเองจนค้วตายิบหยี แต่ในรอยย้มกลับ
เผยความดุร้ายสายหนึ่งออกมา
สองเท้าในรองเท้าผ้าไหมปักลายสีแดงกระทืบลง ร่างแบบบาง
ึ
ทะยานข้นกลางอากาศ ดาบหงส์บ่นในมือร่ายร�าส�าแดงเพลงดาบบงการ
ั
หงส์ท่หายสาบสูญจากยุทธภพไปนานออกมา หยางโย่วมองอย่างตกตะลึง
ี
่
ี
ี
้
่
ู
ี
ุ
�
เหตทหยางโย่วจาเพลงดาบทสาบสญนได้คงเป็นเพราะผู้อาวุโส
บางท่านในส�านักที่ล่วงลับไปแล้วเคยเล่าถึงเพลงดาบนี้ให้เขาฟังสมัยที่ยัง
มีชีวิตอยู่
ั
ทว่าน่าเสียดายท่เพลงดาบชุดน้ต้องใช้ร่วมกับดาบหงส์บ่น หาก
ี
ี
เปลี่ยนเป็นดาบธรรมดา พลานุภาพของมันจะลดลงอย่างใหญ่หลวง
ี
ื
ี
นอกจากความต่นตะลึงในใจหยางโย่ว เจ่ยงเฉาเสว่ยกวัดไกวดาบ
หงส์บั่นในมือพุ่งตรงเข้าหาเขาอีกครั้ง
ี
ขณะท่เขาคิดจะหลบกลับต้องผิดคาด เรือนร่างของเจ่ยงเฉาเสว่ย
ี
ี
ั
โอนอ่อนไร้ท่เปรียบ นางหมุนตัวออกด้านข้าง ดาบหงส์บ่นด้ามแดงในมือ
ี
11
