Page 34 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้
P. 34
นำ งมำ รอยำ งข ้ำ ตกอ ับมำ เปนค ุณ หน ูปอแป
นำงมำรอยำงข้ำตกอับมำเปนคุณหนูปอแป
ื
เจ่ยงเฉาเสว่ยตัวเล็กมากจริงๆ เม่อครู่ถูกเขารวบตัวเข้าไปแบบน้น
ี
ี
ั
ึ
เท้าเปล่าเปลือยถึงกับลอยข้นจากพ้น ตอนน้พอเขาปล่อยมือ สองเท้าเปล่า
ื
ี
ี
ึ
ื
ท่ขาวราวกับหิมะของนางเหยียบลงบนแผ่นหินปูพ้นซ่งปกคลุมไปด้วยกลีบ
ดอกไม้ เตะเอาเศษดินและชิ้นส่วนดอกไม้ขึ้นมาโดยไม่ตั้งใจ
่
ื
ั
ั
้
็
ี
่
้
ื
ทนใดนนลมกพัดมา พาเอากลีบดอกไม้ทร่วงเกลอนพนลอยขนมา
ึ
้
เต้นระบ�ารอบตัวเจี่ยงเฉาเสวี่ย
หยางโย่วมองเพลินไปชั่วขณะ ดึงสติกลับมาไม่ได้พักใหญ่
ี
ี
เจ่ยงเฉาเสว่ยกลับเพียงยกมือขาวละเอียดข้นมาปัดกลีบดอกไม้
ึ
บนใบหน้าและเรือนผมออก นัยน์ตาวาววับยังคงจ้องมองหยางโย่วอย่าง
เย็นชา
“เจ้ารอข้าก่อนเถอะ ข้าต้อง¦่าเจ้าแน่” นางหร่ตาคู่สวยลงเล็กน้อย
ี
พึมพ�าราวกับให้ค�าสัตย์
หยางโย่วฟังแล้วไม่ได้มีโทสะ เพียงส่งย้มอ่อนให้ “เม่อครู่ข้าเห็น
ิ
ื
ี
�
เจ้าไม่มีก�าลังภายในเช่นแต่ก่อน ดูเหมือนวรยุทธ์ล้าเลิศของเจ้าจะใช้ท่น ่ ี
ไม่ได้ ใช่หรือไม่?”
ึ
ี
ี
ถูกเขาจ้ใจด�า ดวงหน้างามของเจ่ยงเฉาเสว่ยบ้งตึง ความเกลียดชัง
ี
ในแววตายิ่งเข้มข้น
�
เห็นสีหน้ากล้ากลืนความพ่ายแพ้ของนาง หยางโย่วหัวเราะอีกรอบ
ี
ี
“พวกเราอยู่ท่น่ ฐานะแตกต่างกันราวฟ้ากับดิน ซ้าเจ้ายังสูญเสียวรยุทธ์ไป
�
อีก ข้าจะลองดูซิว่าเจ้าจะอาศัยอะไรมา¦่าข้า”
ี
ี
ี
ี
เจ่ยงเฉาเสว่ยฉีกย้มหวานอย่างไม่เห็นว่าเป็นจริง ช้ปิ›นท่ปักอยู่บน
ิ
ไหล่องครกษ์ชุดฟ้าเขียวข้างๆ กล่าวเสยงอ่อนใส “ต่อใหขาสญเสียวรยุทธ์
ี
้
้
ั
ู
ไป แต่อาศัยแค่ปิ›นอันเดียวข้าก็¦่าเจ้าได้”
32
