Page 35 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้
P. 35
นิ
ง
ฉี
ห
ว
ย
เ เฉียวหนิง
ั
ั
นอกจากหยางโย่วแล้วไม่มีผู้ใดจบใจความได้ว่าพวกเขาก�าลงคุย
อะไรกัน แต่เหยียนหงได้ยินเพียงว่าบุตรีจากอนุของตนถึงกับอวดโอ่ว่าจะ
¦่ารุ่ยอŽองซื่อจื่อ โทสะก็พลุ่งพล่านขึ้นมาทันที
“พาตัวคุณหนูรองกลับไป!” เหยียนหงออกค�าสั่งกับบ่าว
ี
ี
เจ่ยงเฉาเสว่ยย่อมไม่ยอมท�าตามแต่โดยดี เห็นเพียงประกายตา
นางวูบไหว จิตสังหารบังเกิดขึ้นในดวงตาอีกครั้ง
ี
หยางโย่วเข้าใจความหมายท่อยากอาละวาดใหญ่โตในดวงตาของ
ิ
นางอย่างแจ่มแจ้ง จึงย่นค�าขอต่อเหยียนหงโดยไม่ต้องคด “ใต้เท้ากวกง
ั
ë
ื
ข้าเห็นว่าอาการบาดเจ็บของคุณหนูรองเหยียนค่อนข้างสาหัส วางใจไม่ลง
เลยจริงๆ มิสู้ให้ข้าพาคุณหนูรองเหยียนกลับจวนรุ่ยอŽองก่อน มีข้าดูแล
ด้วยตัวเอง อาการบาดเจ็บของคุณหนูรองเหยียนอาจหายดีเร็วขึ้น”
่
ั
ั
ิ
็
ึ
้
ึ
ี
ู
เหยยนหงองไปคร่หนงกว่าจะได้สตกลบมา แล้วกพยกหน้าด้วย
ความดีใจอย่างออกนอกหน้าทันใด “ในเมื่อหลานชายยินดีจะพาเจาเอŽอร์
กลับไปที่จวนรุ่ยอŽอง นั่นย่อมเป็นการดีที่สุด”
เจ่ยงเฉาเสว่ยสวนอย่างดูแคลน “ใครบอกว่าข้าจะยอมกลับจวน
ี
ี
รุ่ยอŽองไปกับเขา? ข้าไม่ยอมหรอก!”
พูดจบเงาร่างเล็กก็สะบัดเรือนผมสีด�าสนิทหมุนตัวหันหลัง คิดจะ
กลับไปยังห้องนอนที่อยู่ตอนแรก
ึ
ฉับพลันท่อนแขนแข็งแกร่งคู่หน่งก็โอบรอบเอวนางจากด้านหลัง
ยกนางขึ้นอีกครั้ง
เจี่ยงเฉาเสวี่ยตกตะลึง อดเบี่ยงดวงหน้างดงามไปมองหยางโย่วที่
อุ้มนางตัวลอยไม่ได้
ื
หยางโย่วถามด้วยแววตาเคร่งขรึม “เหตุใดเม่อครู่ในห้องของเจ้า
33
