Page 32 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้
P. 32
นำ งมำ รอยำ งข ้ำ ตกอ ับมำ เปนค ุณ หน ูปอแป
นำงมำรอยำงข้ำตกอับมำเปนคุณหนูปอแป
ของส�านักฉางหยาง?”
ึ
ั
ื
ื
รุ่ยอŽองซ่อจ่อผู้สวมอาภรณ์ช้นสูงเพียงหัวเราะข้น “ได้ยินว่าก่อน
หน้านี้คุณหนูรองเหยียนชนเสา¦่าตัวตายเพียงเพราะไม่อยากแต่งเข้าจวน
รุ่ยอŽอง ยามน้ได้พบข้าถึงเข้าใจ ท่แท้คุณหนูรองไม่ได้แสวงหาความตาย
ี
ี
หากแต่สติฟั›นเฟ„อน”
“ข้าว่าเจ้าสิบ้า!”
ี
เจ่ยงเฉาเสว่ยร้องด่าเสียงใส เท้าเปล่าเปลือยคู่เล็กใต้กระโปรงจีบ
ี
ขยับก้าว พุ่งเข้าหารุ่ยอŽองซื่อจื่อ ปิ›นมุกในมือยังชูขึ้นสูงเล็งไปยังต�าแหน่ง
ล�าคอเขาเพื่อจะแทงเข้าไปอย่างแรง
ื
ื
ทว่ากลับเห็นรุ่ยอŽองซ่อจ่อขยับเท้าเบาๆ มือหน่งรวบเอวแบบบาง
ึ
ของเจี่ยงเฉาเสวี่ย อีกมือคว้าปิ›นมุกแหลมคมในมือนาง แก้ทางการโจมตี
ของนางได้อย่างง่ายดาย
้
่
ี
ั
เมอเห็นดงนเหยียนหงโกรธจนแทบจะกระอักเลือด เขาแผดเสยง
ี
ื
ตวาดใส่บ่าวรับใช้ตระกูลของตน ให้บ่าวเข้าไปหยุดเจี่ยงเฉาเสวี่ย
ในความชุลมุนวุ่นวาย รุ่ยอŽองซื่อจื่อกระชับมือใหญ่ที่โอบรอบเอว
ของเจี่ยงเฉาเสวี่ย บังคับให้นางได้แต่เข้าไปชิดแผงอกกว้างของเขา
ิ
ี
ี
เจ่ยงเฉาเสว่ยพยายามด้นรนขัดขืน รับรู้ได้ว่าก�าลังภายในอีกฝ่าย
ื
แข็งแกร่งย่ง เทียบกับนางท่สูญเสียพ้นฐานวรยุทธ์ไปท้งหมด เขาแค่ขยับ
ั
ี
ิ
นิ้วไม่กี่ทีก็สามารถล้มนางได้โดยไม่ต้องเปลืองแรง
ตระหนักถึงข้อนี้สีหน้าของเจี่ยงเฉาเสวี่ยเผือดซีด ดวงตาวาววาม
ี
อัดแน่นไปด้วยความไม่ยินยอมระคนชิงชัง เหมือนสัตว์ร้ายท่ก�าลังต่อสู้ ย่ง
ิ
ดิ้นรนไม่คิดชีวิตกว่าเดิม
ื
ั
ดวงตาด�าขลับเป็นประกายระยับท้งคู่ของรุ่ยอŽองซ่อจ่อจับจ้องไปท ่ ี
ื
30
