Page 48 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้
P. 48
นำ งมำ รอยำ งข ้ำ ตกอ ับมำ เปนค ุณ หน ูปอแป
นำงมำรอยำงข้ำตกอับมำเปนคุณหนูปอแป
นางย้มหวานพลางเอ่ย “แม่นมจวง เจ้ารู้หรือไม่ คนก่อนหน้าท่พูด
ิ
ี
กับข้าแบบนี้ ตอนนี้ไปอยู่ไหนกันหมดแล้ว?”
ึ
แม่นมจวงอยู่มาคร่งชีวิต คนแบบไหนบ้างท่ไม่เคยพบเจอ? บ่าว
ี
ชั่วที่นางชุบเลี้ยงไว้ในมือมีอยู่ไม่รู้เท่าไร ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่านางยังเคยช่วย
เจ้านายจัดการอนุเล็กๆ ของรุ่ยอŽองไปไม่น้อย
ี
ทว่าเม่อเห็นรอยย้มสดใสเป็นพิเศษท่เกล่อนหน้าเหยียนอว่เจาใน
ิ
ี
ื
ื
ั
ี
ี
ยามน้ ท้งยังสัมผัสได้ถึงความหนาวเยือกเย็นชาท่อัดแน่นอยู่ในดวงตาของ
ี
ื
ี
นาง ในใจแม่นมจวงกลับต่นตระหนก นางท่เช่ยวชาญการอ่านสีหน้าคน
ี
มองปราดเดียวก็ดูออกว่าแม่นางผู้น้ไม่ใช่คนเมตตาปรานี ขนบนแผ่นหลัง
พลันลุกชันขึ้นทีละเส้นจนชี้ชันขึ้นทั้งตัว
ี
ี
“แม่นมจวง ไยเจ้าไม่ตอบเล่า” เจ่ยงเฉาเสว่ยจ้ถามอย่างไม่มีความ
ี
อดทน
ื
ี
ชายารุ่ยอŽองหลัวซ่อท่มองอยู่หน้าซีดเผือด แม่นมจวงย่อมไม่ยอม
ให้คุณหนูรองเหยียนดูถูก ได้แต่กัดฟันวางมาดใช้เสียงดังเข้าข่ม
ื
ื
ื
“คุณหนูรองเหยียน ถึงแม้วันแต่งงานของท่านกับซ่อจ่อจะเล่อนไป
ึ
ี
คร่งเดือน แต่จะว่าไปท่านก็ก้าวเข้ามาในจวนรุ่ยอŽองแล้ว จากน้ไปนับเป็น
คนของจวนรุ่ยอŽอง ชายารุ่ยอŽองคือแม่สามีในอนาคตของท่าน ท่านเห็น
แม่สามีแล้วไยไม่คุกเข่าคารวะ”
ถ้อยค�าน้กล่าวอย่างชอบธรรม สมเหตุสมผล ไม่คล้ายมีเจตนา
ี
ท�าให้คนล�าบากใจ
ี
็
ความโกรธของเจยงเฉาเสวยลดลงบ้างเลกน้อย ดวงหน้าสวยสด
่
่
ี
ั
ิ
้
ิ
ั
ปราศจากเคร่องประทนโฉมยังประดบรอยยมหวาน ทว่าท่าทางยโสโอหง
ื
กลับไม่ลดลงแม้สักครึ่งส่วน
46
