Page 58 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้
P. 58
นำ งมำ รอยำ งข ้ำ ตกอ ับมำ เปนค ุณ หน ูปอแป
นำงมำรอยำงข้ำตกอับมำเปนคุณหนูปอแป
“เจ่ยงเฉาเสวย ได้ยินหรือไม่” เห็นนางไม่ส่งเสียงสักที หยางโย่ว
่
ี
ี
อดเร่งรัดเอาค�าตอบไม่ได้
เจี่ยงเฉาเสวี่ยแย้มรอยยิ้มหวาน “ได้ยินแล้ว ข้าไม่ได้หูหนวกด้วย
เสียหน่อย”
หยางโย่วย่นฝ่ามือกว้างมาตรงหน้านาง “ตกลงเจ้าคิดเห็นอย่างไร”
ื
นางเหลือบมองฝ่ามือท่เต็มไปด้วยไตหนาของเขา เบะริมฝีปาก
ี
อย่างเหยียดหยามถึงขีดสุด ก่อนจะยกมือเนียนนุ่มดุจหิมะขึ้นมาตบเบาๆ
ลงไปบนฝ่ามือกว้างข้างนั้นอย่างเย็นชา
“เอาเถอะ เจ้าวางใจได้เต็มท่ ข้ารู้ว่าอยู่ท่น่เจ้าเป็นซ่อจึ บุตรีอน ุ
ี
ื
ี
ี
อย่างข้าคนนี้มีแต่จะเสียเปรียบ ไม่มีซื่อจึอย่างเจ้าคอยบังหน้าให้ เกรงว่า
ข้ากระทั่งขยับก้าวเดียวที่นี่ก็ยังยาก”
่
็
เหนดวงหน้างามระบายรอยย้มหวานแฝงความเจ้าเลห์ คล้ายภูมิใจ
ิ
ว่าจัดการเขาอยู่หมัดแน่ๆ จะมากจะน้อยหยางโย่วก็พอคาดเดาได้ว่าในใจ
นางคิดค�านวณอะไรอยู่
ี
ี
แม้ในใจเขารู้ดีกว่าใครว่านางมารร้ายท่ถนัดปกปิดจิตใจเห้ยมโหด
ไว้ภายใต้รอยยิ้มไร้พิษภัยผู้นี้ต้องไม่ยอมเป็นบุตรีอนุจวนจงกัëวกงแต่โดยดี
ี
แน่ๆ ทว่ายามน้เขาไม่อาจลงมือกับนางได้จริงๆ ท�าได้แค่คิดหาวิธีเอานาง
ไว้ข้างตัว คอยจับตาดูอย่างเข้มงวด ไม่ให้นางไปท�าร้ายผู้บริสุทธิ์อีก
ี
“อย่าลืมเสียล่ะว่าเจ้าไม่ใช่เจ่ยงเฉาเสว่ยอีกแล้ว แต่เป็นคุณหนูรอง
ี
เหยียนของจวนจงกัëวกง”
“แล้วอย่างไร? เจ้าคิดจะให้ข้าท�าอย่างไร? ข้าควรร่วมมือเล่นละคร
กับเจ้า เป็นชายาซื่อจื่อของซูโย่วเฉิงไปแต่โดยดีเช่นนั้นรึ?”
นัยน์ตาของเจ่ยงเฉาเสว่ยฉายแววต่อต้านชัดแจ้ง ริมฝีปากยกโค้ง
ี
ี
56
