Page 64 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้
P. 64
นำ
งมำ
นำงมำรอยำงข้ำตกอับมำเปนคุณหนูปอแป
หน
ุณ
รอยำ
เปนค
ับมำ
ตกอ
งข
้ำ
ูปอแป
แล้วเราจะเป็นสหายร่วมทางกัน น่ก็แค่ช่วคราว รอพวกเรากลับไปก่อน ข้า
ั
ี
จะใช้ดาบหงส์บั่นผ่าเจ้าเป็นสองท่อนแน่”
ดวงหน้างดงามท่ดูเห้ยมโหดไร้ปรานีน้นแท้จริงแล้วแอบซ่อนความ
ี
ี
ั
ี
ื
ต่นกลัวว่าจะถูกมองออกไว้ หยางโย่วค้นพบตอนน้เองว่าความจริงแม่นาง
ผู้นี้ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เล่าลือกันเลย
�
ี
ต่อให้นางจะโหดเห้ยมไร้เมตตาแค่ไหน ต่อให้นางมีวรยุทธ์ล้าเลิศ
ื
ี
เพียงไร สุดท้ายก็ไม่อาจเปล่ยนแปลงเร่องท่นางเป็นเพียงแม่นางน้อยวัย
ี
สิบกว่าปีนางหนึ่งได้อยู่ดี
ี
ื
อาจเป็นเพราะมองความต่นกลัวท�าตัวไม่ถูกในยามน้ของนางออก
หยางโย่วจึงตระหนักถึงความจริงข้อหนึ่งขึ้นมาได้
ี
ไม่ว่าสองมือของเจ่ยงเฉาเสว่ยจะเป„œอนเลือดมามากน้อยเพียงใด
ี
ไม่ว่าคนในยุทธภพกล่าวขานว่านางเป็นนางมารร้ายท่¦่าคนโดยไม่กะพริบ
ี
ตาเช่นไร เนื้อแท้ของนางก็ยังเป็นแค่เด็กยังไม่โตคนหนึ่งเท่านั้น
คดถงตรงนประกายตาของหยางโย่วอ่อนลง ความเป็นศตรจางหาย
ิ
ู
ั
ี
้
ึ
ไปเล็กน้อย เขาเอ่ยเสียงนุ่ม “เจ้าปวดท้องก็อย่าฝ„นไปเลย นอนพักก่อน ข้า
ไปเดีëยวเดียวก็กลับ”
ึ
เห็นร่างสูงใหญ่ข้างเตียงลุกข้นจะจากไป อาจเพราะปวดท้องอย่าง
ี
หนัก หรืออาจเพราะนางไม่เคยเจ็บปวดทรมานเช่นน้มานานเหลือเกินแล้ว
ในใจถึงปั›นป่วนลนลาน...
ื
ี
ี
ี
ในสถานท่แปลกประหลาดเช่นน้ คนเพียงคนเดียวท่เช่อใจได้อย่าง
ั
ิ
ท่านแม่ไม่อยู่ข้างกาย ซ้าวรยุทธ์ท้งหมดของนางยังหายไปส้น ใครหน้าไหน
�
ิ
แค่ขยับน้วมือเพียงนิดเดียวก็สามารถปลิดชีวิตนางได้อย่างง่ายดาย ถึงนาง
่
จะไมเต็มใจอยางไรก็ได้แต่ฝนความรูสึกตัวเอง ยอมเปนสหายรวมทางกับ
่
„
้
็
่
62
