Page 67 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้
P. 67
ห
นิ
ง
ว
ฉี
เฉียวหนิง
ย
เ
่
่
้
ี
่
“เจ้าจะหลอกถามขา?” เจยงเฉาเสวยแคนยมเยนก่อนเอยว่า “เจ้า
้
ี
็
ิ
่
ไม่มีคุณสมบัติที่จะรู้ว่าท่านแม่ข้าเป็นใคร”
หยางโย่วพูดอย่างไม่ถือสา “ข้าเพียงแค่สงสัย อยากรู้ว่าสตรีเช่นไร
ี
ั
ี
ี
ใจร้ายใจด�าเพียงน้ ถึงขนาดเอาหลักการโหดร้ายเย่ยงน้มาส่งสอนบุตรสาว”
ี
ึ
เจ่ยงเฉาเสว่ยเม้มริมฝีปากสีชมพู จิตสังหารผุดวาบข้นในดวงตา
ี
บริภาษออกมา “เจ้าอย่ามาดูหมิ่นท่านแม่ของข้า!”
ิ
ิ
หยางโย่วเลิกค้วเล็กน้อย “ข้าดูหม่นท่านแม่ของเจ้าตอนไหน? ข้า
ั
่
่
�
้
้
่
ึ
้
ั
่
ู
ั
แครสกว่าหลกการทท่านแมเจ้าสอนเจ้าเหลานน ทาใหเจ้าไมรจกแยกแยะ
ู
ี
้
่
ผิดชอบชั่วดีจนกลายเป็นคนชั่วที่ท�าร้ายคนดีๆ ก็เท่านั้น”
ั
้
ั
ี
ี
ั
เจ่ยงเฉาเสว่ยสวนกลบด้วยความโกรธ “ข้ากลายเป็นคนชวแลวมน
่
กงการอะไรของเจ้า? เจ้าไม่ต้องคิดจะสอดเรื่องของข้า!”
ื
เห็นสีหน้านางขาวซีดลงเร่อยๆ เหง่อเย็นผุดซึมหน้าผาก หยางโย่ว
ื
ื
ี
ั
รีบกลับมาท่ข้างเตียงอีกคร้ง เอามือแตะหน้าผากของนางท�าให้นางแข็งท่อ
ไปทั้งร่าง นัยน์ตาฉายแววตื่นตระหนก
“ท�าอะไรของเจ้า?!” นางถลึงตาอย่างโกรธจัด
็
ี
ี
“ข้าเหนเจ้ามเหง่อเย็นออกไม่หยุดเลยอยากตรวจดูว่าตวเจ้ามไข้
ั
ื
ี
ื
หรือไม่” เขายกมือหนาออก เปล่ยนไปจับชายแขนเส้อแล้วเช็ดเหง่อท่ซึม
ี
ื
ออกจากหน้าผากนาง
ี
การกระท�าอันอ่อนโยนของหยางโย่วทาเอาเจ่ยงเฉาเสว่ยไม่เป็นตัว
ี
�
ของตัวเอง กลัวว่าตัวเองจะขายหน้าต่อหน้าเขา นางจึงปัดมือหนาสากข้าง
นั้นออกทันควัน
ิ
็
ื
้
ื
่
�
œ
่
็
้
ิ
ั
ั
นางจงใจปนยมน่ารกเหนบว่า “ทาไม? เจ้าคดว่าขาเปนชายาซอจอ
ื
ของเจ้าจริงๆ หรือ? เอาอกเอาใจข้าเช่นน้ ไม่กลัวข้าท�าลายช่อเสียงดีงาม
ี
65
