Page 22 - อ่านฟรี ห้วงเวลารักของสองเรา
P. 22
ห้วงเวลารักของสองเรา
“เท่านี้ก็เรียนได้แล้วมั้ง?”
“ไม่ได้หรอกครับ!”
ไม่รู้ว่าแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้าได้ดีหรือซื่อกันแน่ อาจารย์หัวเราะผมจึง
พลอยหัวเราะตามไปด้วย
ได้ยินเสียงฝีเท้าของพวกครูพากันวิ่งวุ่นตรงระเบียง และเสียงหงุดหงิดของนักเรียน
ตะโกนว่า “อย่ามาล้อเล่นนะเฟ้ย!”
ลมแรงพัดเสียดสีตัวอาคารจนได้ยินเสียงลมหวีดหวิว ฝนเม็ดใหญ่กระทบกระจก
หน้าต่างฝั่งระเบียงทางเดิน พายุเข้า
ผมเอาโทรศัพท์มือถือตัวเองออกมาบ้างแล้ววางไว้ข้างโทรศัพท์อาจารย์ แต่
เดี๋ยวเดียวแสงไฟแบ็กไลต์ก็ดับไป ผมจึงไม่สามารถตั้งสมาธิกับการเรียนได้ไม่ว่าจะด้วย
สภาพการณ์หรือด้วยอารมณ์ หน้าอาจารย์ก็ยังมองไม่เห็นเลย
“อาจารย์ ท�าอย่างไรดี มืดสนิทจนผมชักจะกลัวนิดๆ แล้วนะ...”
“ร้องเพลงให้ฟังไหม?”
“...ผมอยากให้ไปหาพวกไฟฉายหรืออะไรมามากกว่าครับ”
“ไม่เอาหรอก ขืนออกไปข้างนอกตอนนี้ได้สะดุดล้มพอดี”
อาจารย์พูดด้วยน�้าเสียงที่บ่งบอกว่าไม่อยากไปจริงๆ
“อาจารย์...พวกอาจารย์คนอื่นเขาร้อนใจวิ่งไปวิ่งมาแล้วก็เครียดว่าจะท�าอย่างไร
ดีกันอยู่นะครับ”
“อื้อ เดี๋ยวอีกไม่นานพวกเขาก็มาช่วยเราแล้ว”
“คิดแต่จะพึ่งคนอื่น~”
“เวลาแบบนี้ทุกคนร้อนใจกันไปก็ไม่ได้อะไรนี่”
หลังจากนั้นพออาจารย์ร้องเพลง ‘พระอาทิตย์ส่องแสงจ้า ’ จนผมหัวเราะดังลั่น
1
คุณป้าประชาสัมพันธ์ก็เข้ามา คุณป้าตกใจว่า “ห้องนี้ครื้นเครงดีจังเลยเนอะ” แล้วก็ให้
ที่เขี่ยบุหรี่กับเทียนไขมาก่อนจะบอกว่า “ช่วยอดทนใช้ของพวกนี้กันไปก่อนได้ไหมจ๊ะ?”
พออาจารย์ตั้งเทียนไข แสงไฟก็กระจายออกไปดูนวลตา ในความอบอุ่นสีส้ม
1 เพลง Taiyou ga Ippai ของวง Hikaru GENJI
18
