Page 17 - อ่านฟรี ห้วงเวลารักของสองเรา
P. 17
MODORU ASAOKA
ความรู้แก่นักเรียนก็พอแล้วใช่ไหมล่ะ”
“แค่ให้ความรู้ก็พอแล้วนี่ไม่เอาจริงเอาจังซะเลย อาจารย์เองก็ไม่ได้สนุกกับงาน
ใช่ไหมล่ะ!”
พอผมตวาดออกไปโดยแม้แต่ค�าสุภาพก็ลืมใช้ ในที่สุดอาจารย์ก็หันกลับมามอง
ผม เขาท�าตาโตแล้วพึมพ�าออกมา
“...โกรธด้วย ถูกโกรธแล้ว ว่าฉันด้วย”
“ก็ว่าน่ะสิ!”
“เธอเป็นเด็กที่สามารถว่ากล่าวคนอื่นได้สินะ”
“เอ๊ะ”
“ดีใจจัง...ขอบใจนะ”
คราวนี้จู่ๆ อาจารย์ก็มาขอบคุณกันด้วยสีหน้าประทับใจ ผมเลยหน้าแดงจนแทบ
ระเบิด พูดว่า มะ ไม่เข้าใจความหมาย...พลางหยิบหนังสือเรียนวิชาคณิตศาสตร์ออกมา
จากกระเป๋าราวกับจะหนี แล้วเปิดหนังสือแม้ยังตกอยู่ในความสับสน
ความรู้สึกของผมปั่นป่วนไปหมดว่า อะไรกันคนคนนี้ คนคนนี้นี่อะไรกัน จน
ค�าถามในหนังสือไม่เข้าหัวแม้แต่น้อย
ขณะผมก�าลังรู้สึกรับมือไม่ไหวกับความรู้สึกที่จะเรียกว่าอายก็ไม่ใช่หงุดหงิดก็
ไม่เชิง อาจารย์ก็ยื่นหน้าเข้ามาจ้องหน้าผมเขม็งแล้วจิ้มจึกๆ ตรงหลังมือผมที่ถือดินสอกด
เอาไว้
“...นี่ ท�าไมถึงว่าล่ะ?”
“ไม่ได้อยากจะว่าหรอกแต่ก็ว่าครับ คนอย่างอาจารย์น่ะเด็กนักเรียนคนอื่นเขาก็
ว่าเอาใช่ไหมล่ะ?”
“ไม่มีคนมาดุด่ากันหรอกว่า ‘ไม่ได้สนุกกับงาน’ ถ้าไม่พอใจก็ขอเปลี่ยนคนน่ะ”
“ปะ เปลี่ยน...เหรอ ละ แล้วไม่เศร้าเหรอ?”
“เศร้ารึ? นักเรียนต้องเลือกครูที่มีวิธีการสอนที่เข้ากันได้นะ ...เป็นผลมาจากการ
อบรมสั่งสอนของคุณพ่อคุณแม่หรือ? ไม่รู้ท�าไมแต่รู้สึกเหมือนเธอจะเป็นเด็กดีแล้วก็
อ่อนโยนมากๆ เลยนะ”
เพราะอาจารย์ชมผมจริงจังเลยรู้สึกหน้าร้อนขึ้นมาอีกครั้ง ขณะผมก�าลังนั่งอึ้ง
13
