Page 14 - อ่านฟรี ห้วงเวลารักของสองเรา
P. 14
ห้วงเวลารักของสองเรา
แล้วอาจารย์ผู้เข้ามาพร้อมเสียงออดก็ตรงดิ่งไปยังเก้าอี้พลาสติกและหันซีกตัว
ด้านขวามาทางผม พอนั่งลงดังตุ้บก็หรี่ตาคมปลาบเป็นเส้นตรง จากนั้นถอนหายใจยาว
ดังฟู่...
หัวใจผมเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้น
“ยะ ยินดีที่ได้รู้จักครับ สวัสดีครับ ผมชื่อ ชิอิโมโตะ จิโตเสะครับ ฝากเนื้อฝากตัว
ด้วยครับ...”
ผมเหม่อมอง...เป็นอาจารย์ที่หล่อเหลา มองเห็นตาสองชั้นได้ชัด มีไฝที่ร่องน�้าตา
ตรงใต้ตาซ้าย ริมฝีปากบาง ขาเรียวยาวดูดี
แต่เหมือนอาจารย์จะไม่สนใจรูปลักษณ์ภายนอกนัก เสื้อคลุมสีขาวที่ครูมักชอบ
ใส่กันถูกเปิดด้านหน้าเอาไว้ ปลายแขนเสื้อมีรอยเปื้อน เสื้อเชิ้ตสีด�าด้านในก็ยับย่น ผม
กระดกชี้โด่ชี้เด่จากการนอน ด้านล่างกางเกงยีนเป็นรองเท้าแตะ ในมือไม่ถืออะไรมาเลย
แล้วเสียงแรกที่เปล่งออกมาสั้นๆ ก็ดังพร้อมกับเสียงหาว
“มีอะไรไม่เข้าใจก็ถาม”
...เอ๊ะ
“อะ เอ่อ อาจารย์ครับ...จะไม่สั่งให้เปิดหนังสือหน้าอะไรเลยเหรอครับ?”
“ไม่สั่งหรอก การเรียนน่ะเรียนตรงที่ตัวเองไม่เข้าใจจะมีประสิทธิภาพมากกว่า
ใช่ไหมล่ะ ตรงที่ตัวเองไม่ถนัดมีแต่ตัวเองที่รู้นี่นา”
“เอ๊ะ ชะ ชั่วโมงเรียนนี่จะเรียนอย่างไรล่ะครับ?”
“ถ้ามีปัญหาที่แก้ไม่ได้เธอก็ถาม ส่วนฉันก็สอน ชั่วโมงเรียนก็คือการท�าแบบนี้
ไปเรื่อยๆ”
“ถ้าอย่างนั้นก็แทบไม่ต่างอะไรกับเรียนด้วยตัวเอง...”
“อืมๆ ใช่ เรียนเองอย่างอิสระได้ทุกคาบเลยนะ เพราะฉันจะไม่พูดอะไรเลย”
เอ๋ เอ๋...! ไม่พูดอะไรเลย? ทั้งที่เป็นอาจารย์เนี่ยนะ...!?
อาจารย์ไม่มองแม้แต่หน้าผม หยิบแว่นตาที่ใส่ไว้ในกระเป๋าตรงอกเสื้อเชิ้ตออกมา
แล้วสวมมันไว้บนหู ก่อนจะเอามือสองข้างล้วงลงไปในกระเป๋าเสื้อคลุมสีขาว จากนั้นก็
นั่งพิงหลังอย่างหมดเรี่ยวแรง ยืดขาสองข้างออกไปแล้วหาวอีกครั้ง
“โรงเรียนกวดวิชานี้...เขาก�าหนดไว้ว่าถ้าเรียนตัวต่อตัวจะเป็นสไตล์เรียนเอง
10
