Page 13 - อ่านฟรี ห้วงเวลารักของสองเรา
P. 13
อาจารย์ครับ
ผมได้พบกับอาจารย์ในฤดูใบไม้ผลิตอนผมเพิ่งขึ้นมัธยมปลายปีสาม เขาเป็นครู
ในโรงเรียนกวดวิชาเล็กๆ ใกล้บ้านที่ผมเริ่มไปอย่างไม่ค่อยจะเต็มใจนัก เพราะเป็นนักเรียน
เตรียมสอบ ผมเลยถูกแม่เอ็ดเอาว่า “ไปลงเรียนพิเศษได้แล้ว”
ผมต้องการเรียนตัวต่อตัวจึงได้ใช้เวลาร่วมกับอาจารย์เป็นเวลาสามวันต่อสัปดาห์
วันละหนึ่งชั่วโมง
โรงเรียนตั้งอยู่ชั้นบนสุดของอาคารห้าชั้น อยู่ห่างจากตัวเมือง ห้องเรียนที่คุณป้า
ประชาสัมพันธ์ช่วยน�าทางมาให้เป็นห้องส่วนตัวอันคับแคบ มีโต๊ะทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าและ
เก้าอี้ยาวครองพื้นที่ในห้องจนเต็มแน่น หลังจากผมลังเลแล้วเลือกนั่งตรงริมซ้ายสุดอย่าง
เกรงใจ ผมก็พบว่าตรงหน้าเป็นกระดานไวต์บอร์ด และมีเก้าอี้พลาสติกตัวหนึ่งอยู่ด้านหน้า
ทางซ้ายมือตรงนั้น
ผมมีแต่ประสบการณ์เรียนลูกคิดที่เคยไปเรียนเมื่อตอนประถมเท่านั้นจึงจ้องมอง
ไปยังบานประตูด้วยความกระวนกระวายใจ ...อาจารย์โรงเรียนกวดวิชาจะเป็นแบบไหน
กันนะ
ภายในห้องเรียนไม่มีหน้าต่าง ความรู้สึกจึงเหมือนถูกปิดตายจนหายใจได้ไม่ทั่ว
ท้อง กลิ่นเหม็นอันเป็นเอกลักษณ์จากฝุ่นลอยแน่นอยู่ในอากาศและกดดันผม หัวใจผม
ฝ่อราวกับถูกบีบรัดด้วยฝ่ามืออุ่นจนท�าให้เกิดแม้กระทั่งความคิดอ่อนแอลอยขึ้นมาว่า
‘ทันทีที่ความสามารถทางการเรียนของเรากระจ่างปุ๊บ อาจจะถูกอาจารย์เอือมระอาปั๊บ
เลยรึเปล่านะ’
9
