Page 12 - อ่านฟรี ห้วงเวลารักของสองเรา

‘สวัสดีครับ ขอโทษที่โทรไปหาตอนท�างานนะอาจารย์ จิโตเสะเองครับ
เอ่อ...ผมรู้ว่าอาจารย์รับโทรศัพท์ไม่ได้แต่ก็ยังโทรไปหาครับ
ผมคิดว่าถึงจะไม่ได้ยินเสียง แต่แค่เราได้เชื่อมโยงถึงกันบ้างสักนิดก็ยังดี

ทั้งที่เมื่อวานก็ได้รับค�าขอแต่งงานทางโทรศัพท์มาตั้งเยอะ ผมนี่บ้าจังเนอะ
ขอโทษนะ

คือว่านะ เทียบกับอาจารย์แล้วไม่ว่าอย่างไรผมก็พูดน้อยไป

ถึงคิดว่าได้ตอบแทนไปเรียบร้อยแล้ว แต่พอรู้สึกว่าผมยังไม่ได้ท�าให้อาจารย์
พอใจเลย มันก็กังวลขึ้นมาทันที
อย่างในตอนนี้ที่เราอยู่ห่างกันแบบนี้ ผมก็ยิ่งรู้สึกว่าความกังวลนี้ชัดเจนขึ้นมา
อีก

แค่เราเจอกันไม่ได้ ผมก็ยิ่งสัมผัสได้ทุกๆ วันว่าตัวเองช่างไร้ก�าลังเสียจริง...
...อาจารย์จะรู้สึกอย่างไรบ้างนะ ถ้าผมท�าให้เหงาก็ขอโทษด้วยนะครับ

ไว้เจอกันคราวหน้าผมจะขออาจารย์แต่งงานบ้างนะ ขอแน่นอนเลย

งั้นไว้พรุ่งนี้จะโทรหาอีกนะ ท�างานก็สู้ๆ นะครับ’