Page 19 - อ่านฟรี ห้วงเวลารักของสองเรา
P. 19
MODORU ASAOKA
ใช่แล้ว ผมรู้สึกว่าคนคนนี้เหมือนทะเล คลื่นทะเลอันกว้างใหญ่ไพศาลที่แม้จะ
เอามือไปกวนเล่นหรือเอาหินขว้างก็ไม่อาจหยุดการซัดสาดลงได้ ท�าได้เพียงเฝ้ารอ
พระอาทิตย์สีแดงสดจมลงไปแล้วเข้าสู่ช่วงเวลาพลบค�่าอันน่าหลงใหล อาจารย์ให้ความ
รู้สึกแบบนั้น
สุดท้ายเวลาก็ล่วงผ่านเลยไประหว่างที่ผมต่อต้านคลื่นลมซึ่งชอบท�าตามใจตนเอง
โดยไม่สนกฎเกณฑ์ใดๆ แบบอาจารย์ แม้จะสังหรณ์อยู่แล้วว่าเปล่าประโยชน์ก็ตาม
อาจารย์ยกแขนสองข้างยืดออกไป แล้วส่งเสียงร้องอืมพร้อมกับเสียงออดบอก
เวลาหมดชั่วโมงเรียนดังขึ้น
“อา...เลิกแล้ว วันจันทร์นี่ยาวนานจริงๆ เลย...”
หลังจากอาจารย์พูดคนเดียวจบก็เข้ามาดึงแก้มขวาผมพลางพูดว่า “ยืด” ก่อน
หัวเราะฮ่าๆ แล้วกลับไป
ผมเก็บอุปกรณ์การเรียนลงกระเป๋าแล้วสะพายพาดตัว ขากลับก็แวะถามชื่อ
อาจารย์จากประชาสัมพันธ์
โนโตะ ทาดาชิ
ผมคิดว่าเขาเป็นคนแปลกๆ แต่พอปั่นจักรยานพลางท่องชื่ออาจารย์ในใจ ถึงได้
เพิ่งรู้สึกตัวว่าความรู้สึกไม่สบายใจและความกระวนกระวายที่มีก่อนเริ่มชั่วโมงเรียนนั้น
จางหายไปอย่างไม่ทันรู้ตัว
ซากุระยามค�่าคืนลอยเด่นอยู่ท่ามกลางแสงไฟในสวนสาธารณะท�าให้หัวใจเต้นรัว
อย่างตื่นเต้น ผมเผลอเอ่ยความประทับใจออกมาแล้วยิ้มละไม
“สวยมากเลย...”
วันนั้นผมทะเลาะกับแม่ เพราะระหว่างฝนตกหนักราวกับจะปลิดดอกซากุระใน
ฤดูใบไม้ผลิให้ร่วงโรยจนหมดต้น ผมแวะร้านซีดีกับเพื่อนแล้วค่อยกลับบ้าน เลยโดนแม่
ตวาดเอาว่า “ส�านึกบ้างสิว่าตัวเองเป็นเด็กเตรียมสอบ ถ้าเป็นหวัดจะท�าอย่างไรฮึ!” จน
รู้สึกหมดก�าลังใจจึงรีบไปโรงเรียนกวดวิชา แล้วนั่งท�าการบ้านที่โต๊ะตรงล็อบบี้
แม้ว่าออดจะดังจนผมย้ายเข้าไปในห้องเรียนแล้วแต่อาจารย์ก็ยังไม่มา พอผม
ถือโอกาสแอบท�าการบ้านต่อ อาจารย์ที่มาสายห้านาทีก็เดินผ่านหน้าผมไปอย่างสบายๆ
15
