Page 25 - อ่านฟรี ห้วงเวลารักของสองเรา
P. 25
MODORU ASAOKA
ความรู้สึกโปร่งใส ฟ้าวๆ ฟ่องๆ’ อะไรงี้ อาจารย์ล่ะจะอธิบายว่าอะไร?”
“จะบอกว่าเป็นสีหิมะไงล่ะ”
ผมร้องอุ๊ก อาจารย์ช�าเลืองมองกลับมาแล้วหลุดหัวเราะข�าก่อนใช้มือขวาสางผม
ตรงข้างหูเหมือนไม่ได้คิดอะไรพลางเอียงคอ
“อาเมะจังกังวลเรื่องชื่อขนาดนั้นเลยเหรอ”
อาเมะ? ผมลองส�ารวจเสื้อผ้าและผมเผ้าของตัวเองดู แต่ก็ไม่พบอะไรที่เป็น
ลายฝนเลยสักนิด วันนี้อากาศดีแล้วก็ไม่ได้เปียกด้วย
“ท�าไมถึงเป็น ‘อาเมะ’ ล่ะครับ?”
“ไม่ใช่ ‘ฝน’ แต่เป็น ‘ลูกกวาด’ ต่างหาก แคนดี้น่ะ” 2
“ท�าไมล่ะ?”
“ก็จิโตเสะใช่ไหมล่ะ...?”
ผมหยุดหายใจไปเลย อาจารย์ก็หล่อไม่ใช่น้อย พอส่งยิ้มให้กันด้วยสายตาเย้ายวน
ผมถึงกับตกใจ
“ทะ ท�าไมเรียกชื่อ ไหนบอกว่าไม่จ�าไง!”
“ตอนได้ยินครั้งแรกฉันนึกไปถึงลูกกวาดพันปี แล้วก็ลืมไม่ลงเลย ฉันชอบของหวาน
3
มาก ลูกกวาดพันปีเนี่ย พอโตเป็นผู้ใหญ่แล้วก็ไม่ค่อยได้กิน ชักคิดถึงขึ้นมาซะแล้ว ดีจัง
เนอะ พอได้อยู่กับอาเมะจังแล้วก็อยากกิน สีชมพูก็ดีน้า รสสตรอว์เบอร์รี”
“นะ น่าอายออกครับ ชื่อเล่นแบบนั้น”
“เรียกชื่อเฉยๆ ดีกว่าเหรอ?”
“เราเพิ่งคุยกันไปไม่ใช่หรือไงครับ ว่าอยู่กันสองคนไม่จ�าเป็นต้องเรียกชื่อน่ะ...”
“นั่นสินะ”
อาจารย์ปิดหนังสือแล้วตั้งศอกบนโต๊ะเรียนผมก่อนเอามือเท้าแก้ม จากนั้นก็
2 ค�าว่าฝนและลูกกวาดเป็นค�าพ้องเสียง แต่เขียนด้วยอักษรคนละตัว
3 ค�าว่าลูกกวาดพันปีพ้องเสียงกับชื่อจิโตเสะ เป็นลูกกวาดท�าจากแป้งข้าวเจ้าและน�้าตาล มีลักษณะยาวเป็นเส้น
ส่วนใหญ่ท�าเป็นสีแดงกับสีขาว ใช้ในเทศกาล 7-5-3 ฉลองให้กับเด็กผู้ชายที่มีอายุ 3 กับ 5 ปีและเด็กผู้หญิง
อายุ 3 กับ 7 ปี นิยมบรรจุในซองลายรูปนกกระเรียนกับเต่าซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของการมีอายุยืน
21
