Page 39 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 3

ี
ี
เย่ยนเสวียเสว่ย 37
ี
ี เย่ยนเสวียเสว่ย
ี
ี
“ผี...ทุกท่ล้วนเต็มไปด้วยผี...” ฉันพูดกระหืดกระหอบ “ออกจากท่น่ ไม่
ี
อย่างนั้น...ไม่อย่างนั้นจะถูกผีร้าย...ถูกผีร้าย...”
เขามองด้วยความนิ่งงัน ทันใดนั้นก็จับคางฉันไว้แล้วเชยหน้าของฉันขึ้น
ี
หันไปด้านหน่ง ช้ไปยังแผ่นป‡ายเหนือÈีรÉะพร้อมกับเอ่ยว่า “ต�าหนักเ¿ิ›งชี น่คือ
ี
ึ
ต�าหนักเ¿ิ›งชีของเจ้า ไม่ใช่...ยมโลก”
“เห็นๆ อยู่ว่าใช่!” ฉันสะบัดมือของเขาออกแล้วถอยออกไปหลายก้าว
“ได้ พวกท่านไม่ไปก็อยู่ไปเถอะ! ชิงเอ๋อร์กับแม่นมเหนียนอยู่ไหน จ้าวแคว้นน้อย

อยู่ไหน ข้าจะไปหาพวกเขา...”
ั
คร้นแล้วฉันก็ลูบบาดแผลตรงหน้าผากก่อนเซถลาชนสะเปะสะปะด้วย
ความวิงเวียนÈีรÉะ ไม่เพียงแต่คÄหาสน์ผีสิงเมื่อครู่นี้ ทุกแห่งที่สายตามองเห็น

ี
ี
ี
ี
ไม่มีท่ไหนไม่ใช่แดนช�าระบาปท่Àูตผีป‚Èาจมารับการลงทัณ±์ “ฉันมาท่น่ได้อย่างไร
ชิงเอ๋อร์ พวกเจ้าอยู่ที่ไหน?”
้
้
ุ
้
ึ
่
ุ
่
ั
ฉนลมแลวลก ลกแลวลม เขาและคนกลมหนงตามอยด้านหลงตดๆ ไม ่
ิ
ั
้
ุ
ู
่
่
ี
ื
พูดไม่จา ไม่มใครเข้ามาประคองฉันเช่นกัน เมอหันกลับไปมอง พวกเขาก็ค่อยๆ
ั
ี
ี
ื
้
้
กลายเป็นสงทปากเตมไปด้วยเลอด ทงมเขยวงอกออกมาต่อหน้าต่อตา พร้อม
่
ิ
็
่
ี
ไล่ล่าตาม¦่าฉันÀายใต้การน�าของเขา
“ไม่...ข้าไม่ได้เป็นÈัตรูคู่แค้นกับพวกเจ้า อย่าตามข้ามา!”
ิ
ั
ฉันท้งว่งท้งหนีสุดชีวิต ในท่สุดก็พบทางออกของ ‘เมืองผี’ จึงว่งเข้าไป
ั
ิ
ี
ี
ด้วยความยินดีเป็นท่สุดแล้วผลักประตูสีแดงท่สีหลุดร่อนออก หลังจากเข้าไป
ี
แล้วก็รีบปิดประตู ใช้หลังยันเอาไว้อย่างแน่นหนา “เอาละ ปลอดÀัยแล้ว...”
ฉันเพิ่งจะพูดเช่นนี้ด้านหลังก็มีเสียงทุบประตูดังขึ้น “ตามข้ากลับไป”
ฉันร้องไห้ตะโกนด้วยความต่นตระหนก “อย่าจับข้า อย่าจับข้า! ข้าไม่ใช่
ื
ผี ข้าไม่กล้บไป ข้าไม่ใช่ผี ข้าไม่ใช่...”
เมอฉนคลายแรงลงผคนด้านนอกกพงประตเขามา ฉนตกใจจนมดเขาไป
่
ุ
้
ื
ู
ู
้
็
ั
้
ั
ั
ั
ี
ในพงหญ้าท่งอกออกมาตามรอยแยกของแผ่นหิน แถมยังส่นระริกโดยไม่สนใจ
อะไรทั้งสิ้น
“ตกลง ข้าไม่จับเจ้ากลับไป”