Page 43 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 3
P. 43
เย่ยนเสวียเสว่ย 41
ี
ี เย่ยนเสวียเสว่ย
ี
ี
ื
ได้แน่ๆ...” เม่อเอ่ยถึงตรงน้แววตาท่เดิมทีโÈกเÈร้าก็เปล่ยนไป ดวงตาคู่หน่งตรึง
ี
ี
ึ
ี
ึ
ฉันไว้อย่างลึกซ้งราวกับก�าลังมองเห็นอะไร “บ่าวแสดงมายากลให้ฮูหยินแล้วกัน
เพคะ” พูดแล้วนางหยิบดอกไม้ในมือฉันไป มือขาวพลิกกลับไปกลับมาสองครั้ง
ดอกไม้ก็หายไปจากมือของนางแล้ว
“นี่ก็นับว่าเป็นมายากลหรือ” ฉันเอ่ยเยาะ
ั
ั
“ไม่อย่างน้นพระองค์ทรงแสดงสักคร้ง?” นาง ‘เสก’ ดอกไม้ออกมาให้
ฉันอีกครั้ง
“น่ไม่ใช่เร่องใหญ่อะไร” ฉันวางดอกไม้ไว้ในมือแล้วเสกให้หายไปก่อนจะ
ี
ื
เสกออกมาตามแบบนาง “การเคล่อนไหวของเจ้ารวดเร็วมาก แต่ข้าสามารถมอง
ื
ี
ื
เห็น ดอกไม้เหมือนว่าจะเป็นแบบน้ ซ่อนอยู่ในแขนเส้อใช่หรือไม่” ฉันพูดอย่าง
Àูมิใจ
ิ
นางย้ม½„ดเ½„›อนแล้วพูดพึมพ�า “พระองค์ยังคงพระเนตรเฉียบคม พระกร
ื
ี
ี
ิ
ว่องไวไม่เปล่ยน แม้จะลืมเลือนเร่องราวไปทว่าส่งน้กลับลืมไม่ลง เห็นทีพระองค์
คงจะทรงลืมไปแล้วจริงๆ สินะเพคะ...”
ลืมไปแล้ว ลืมไม่ลง นางก�าลังพูดอะไร? ฉันมองนางด้วยความงุนงง นาง
แย้มยิ้มแล้วจับจูงประคองฉันเดินไปด้านหน้าต่อ
แสงอาทิตย์ค่อยๆ สาดแสง ฉันเดินไปเพียงระยะทางส้นๆ ก็หอบแฮกๆ
ั
แผ่นหลังมีเหงื่อไหลจ�านวนมากจึงอดที่จะบ่นว่าตัวเองขึ้นมาไม่ได้ว่าเหตุใดถึงใช้
ิ
่
ั
ื
ี
่
ไม่ได้เพยงน โยวเหอรบปลอบว่าฉนเพงหายจากอาการป†วยหนก เมอเดนเล่น
ิ
ี
ี
ั
้
มากๆ ร่างกายก็จะแข็งแรงขึ้นเอง ฉันรู้สึกว่ามีเหตุผลจึงยืนหยัดต่อไป เดินบ้าง
ั
ึ
พักบ้าง กระท่งถึงเวลากินอาหารกลางวันโยวเหอถึงค่อยส่งให้คนกลุ่มหน่งด้าน
ั
หลังน�าทางกลับจวน
“นั่นมัน...อินทรี?! โยวเหอรีบดูเร็ว นั่นคืออินทรีใช่หรือไม่?”
ระหว่างทางกลับฉันเห็นอินทรีตัวหน่งก�าลังบินวนอยู่บนท้อง¿‡า ฉันร้อง
ึ
ข้นมาด้วยความต่นเต้นแล้วว่งไล่ตามมัน ไม่มีท่าทางอาการป†วยก่อนหน้าใดๆ
ิ
ึ
ื
อินทรีตัวน้ไม่ใหญ่ ป‚กท่กางออกยาวไม่ถึงสามฉ่อ คล้ายว่ามัน¿ังค�าพูดของฉัน
ี
ื
ี
รู้เร่อง มันเก็บป‚กแล้วโฉบด่งลงมาเหนือÈีรÉะฉัน ฉันกระโดดข้นย่นมือออกไป
ึ
ิ
ื
ื
