Page 47 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 3
P. 47
ี
ี เย่ยนเสวียเสว่ย
เย่ยนเสวียเสว่ย 45
ี
ี
ข้ารับใช้และองครักÉ์เต็มสนามมองดูพวกเราอย่างตกตะลึงจนตาค้าง
ึ
ึ
ั
ั
หลังผ่านไปครู่หน่งเหมือนว่าจะนึกอะไรข้นได้ ต่างพากันส่ายหน้าคร้งแล้วคร้งเล่า
แล้วถอยออกไป วิปลาส ฉันรู้ว่าพวกเขาพูดถึงฉันลับหลังแบบน้ ฉันวิปลาสหรือ
ี
ฉันอยากบอกว่าฉันไม่ใช่ ฉันรู้ทุกการกระท�าของตัวเองเป็นอย่างดี แต่ว่าฉันไม่ใช่
หรือ ดูเหมือนว่าจะมีช่วงวันเวลายาวนานช่วงหนึ่งที่ฉันสับสนเลอะเลือน มีสติดี
ที่ไหนกัน บางทีฉันอาจจะวิปลาสจริงๆ...
“ปล่อยข้าลง ข้ามีขา!”
ฉันทุบตีเตะถีบเขาไม่หยุด ทว่าเขาไม่แม้แต่จะขมวดค้ว ถ้าฉันตีแรงไป
ิ
เขาก็จะบีบก้นฉัน จับเน้อก้อนใหญ่ไว้แน่นแล้วบีบอย่างแรง จนกระท่งกลับไปถึง
ื
ั
ี
ั
ั
�
ห้องนอนเขาบีบฉันไปท้งหมดส่คร้ง เกรงว่าเน้อของฉันจะถูกบีบจนเขียวช้าไป
ื
หมดแล้ว
“เปลี่ยนชุด”
พอกลับมาในห้องด้านในเขาก็ส่งให้คนน�าชุดเส้อผ้าสะอาดของเขาและ
ั
ื
ฉันมา ฉันกับเขาต่างสกปรกเลอะเทอะด้วยเลือดอินทรี หญิงรับใช้สองสามนาง
ี
ยกเส้อผ้าเข้ามาเตรียมปรนนิบัติเขาผลัดเปล่ยนชุด เขากลับโบกมือให้พวกนาง
ื
่
ั
ั
ั
้
ิ
ั
่
ออกไป เมอเปลยนชุดด้วยตนเองเสรจและเหนว่าฉนยงนงนงไมขยบ เขากเขามา
็
่
ื
็
่
ี
็
่
ลงมือแก้สาบเสื้อฉัน
“ท่านท�าอะไร!” ฉันร้องด้วยความตกใจพร้อมกระโดดหนี จับสาบเส้อไว้
ื
แน่น จ้องมองเขาด้วยความเดือดดาล
ั
ี
“หึ” เขากลอกตามองบน “เช่นน้นเจ้าเปล่ยนเอง เร็วหน่อย ข้าหิวนาน
แล้ว”
“ท่านหิวแล้วเช่นนั้นก็ไปกินของท่านสิ!”
“รีบเปลี่ยน!”
ฉันรู้สึกโมโหแทบตายจึงค�ารามเสียงดัง “ท่านรู้จักอายบ้างหรือไม่กัน!
ท่านเป็นบุรุÉมาอยู่ที่นี่ จะให้ข้าเปลี่ยนอย่างไร!”
�
ั
�
ู
ั
้
็
ั
ี
่
“อ้อ?” เขาพยกหน้าอย่างเข้าใจ จากนนกเอ่ยคาพดททาเอาฉนอยาก
ั
แขวนคอ “ไหล่ซ้ายมีไ½หน่งเม็ด ขนาดเท่าเมล็ดข้าว ต่าลงไปหน่อยตรงข้วหัวใจ
ึ
�
