Page 49 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 3
P. 49

ี
                                                                     ี
                                                         เย่ยนเสวียเสว่ย 47
                                                          ี
                                                          ี เย่ยนเสวียเสว่ย
                  “ฮ่องเต้เสด็จ...”
                  “ ‘หวงซ่าง’ รีบมาเร็วเข้า” ฉันเข้าไปต้อนรับด้วยความกระตือรือร้น ดึง
                 ื
                ี
                                                 ั
           ชายท่ต่นตะลึงด้วยความคาดไม่ถึงเล็กน้อยไปน่งท่โตะ “ข้าท�ากับข้าวเลิÈรสมา
                                                   ี
                 ึ
           จานหน่ง ท�าเองกับมือเชียวนะ รีบชิมเร็วเข้า” พูดแล้วฉันก็ผลักจานเงินไปตรง
           หน้าเขา
                  “เจ้าท�า?” รอยย้มแต่งแต้มบนใบหน้าของเขา ขณะท่เขาจะเปิด½าครอบ
                               ิ
                                                           ี
           จานก็ขยับไปมาท�าเอาเขาตกใจจนตัวโยน
                  “รีบเปิดสิ” ฉันเอ่ยเร่งพร้อมรอยยิ้ม
                  เขาจ้องมองจานเงินอย่างระแวง ยื่นมือออกไปช้าๆ...
                  “ว้าย...!”

                  “ว้ายๆ...!”
                  “อะไร!”
                  “เป็นหนูเพคะ หนู!”

                                ี
                  ในเวลาเดียวกับท่½าครอบเปิดออกเสียงกรีดร้องของเหล่านางก�านัลก ็
           ดังตามมา ส่วนฉันปรบมือหัวเราะเสียงดังอยู่ด้านข้าง
                   ิ
                      ี
                                                                  ี
                  ส่งท่อยู่ในจานเงินคืออะไรนะหรือ ไม่ผิด คือหนู หนูสีเทาท่อยู่ข้างใน
                                        ี
                                              ิ
                                                   ิ
           สองตัวพุ่งออกมาจากจานเงิน ยามน้ก�าลังด้นรนว่งหนีอยู่บนโตะอาหารสุดชีวิต
           มันชนถ้วยชามพลิกคว�่า เหยียบย�่าอาหารชั้นดีทั้งโตะ
                  เมื่อเผชิญหน้ากับสถานการณ์เช่นนี้ เจินจูและนางก�านัลแทบจะเป็นลม
           แล้ว ส่วนเขายืนอึ้งอยู่ตรงนั้น มือยังคงอยู่ในท่าเปิด½าครอบจาน
                  “นี่คือต้าฮุย นั่นคือเสี่ยวฮุย” ฉันแนะน�าเพื่อนใหม่ของฉันแก่ทุกคนด้วย
           ความเบิกบานใจ “น่ารักมากใช่หรือไม่?” น่ารัก น่ารัก ท่าทางในยามน้ของเขา
                                                                    ี
           ช่างน่ารักมากจริงๆ
                                ื
                              ึ
                  มือใหญ่ข้างหน่งย่นมาทางฉัน ฉันไม่ได้หลบ รอคอยบทลงโทÉของเขา
           ทว่าเขากลับท�าเพียงจูงมือฉันข้นแล้วพาออกจากห้องกินอาหาร หลังจากน้นก ็
                                    ึ
                                                                       ั
           สั่งนางข้าหลวงผู้ติดตามว่า “ท�าอาหารง่ายๆ ส่งมาสองอย่าง”
                    ี
                  “เส่ยวฮุย...” ฉันต่อต้านข้นมาอย่างไม่ยอม คิดจะหันกลับไปหาหนูของ
                                      ึ
   44   45   46   47   48   49   50   51   52   53   54