Page 45 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 3
P. 45
ี
ี เย่ยนเสวียเสว่ย
ี
ี
เย่ยนเสวียเสว่ย 43
ิ
ึ
โยวเหอสองประโยคนางก็รีบดึงฉันข้นแล้วว่งไปทางต�าหนักบรรทม “ฮูหยินทรง
รีบกลับไปเถอะเพคะ ฮ่องเต้ทรงรอพระองค์เสวยพระกระยาหารอยู่!”
“ไม่เอา” ฉันสะบัดนางออกไม่ยอมไป “ข้าไม่ได้รู้จัก ‘หวงซ่าง ’ ‘หวงเซ่ย’
4
ี
ี
เสียหน่อย เหตุใดต้องกินข้าวกับเขาด้วย ว่าไปแล้วข้าก็ไม่หิว หากวันน้จับอินทร ี
ตัวนี้ไม่ได้ ข้าจะไม่กลับไป”
“ฮูหยิน!” โยวเหอไม่รู้ว่าจะท�าอย่างไรกับฉันจึงท�าได้เพียงเอ่ยหลอกล่อ
“กลับไปต�าหนักบรรทมก่อน บ่าวรับรองว่าหลังจากพระองค์เสวยพระกระยาหาร
เสร็จแล้ว จะส่งอินทรีไปถึงพระองค์แน่นอนเพคะ”
“เจ้าช่างน่าร�าคาญนัก!” ฉันค�ารามเสียงดังข้างหูนางด้วยความโมโห “ข้า
ไม่หิวๆๆ ไม่กินๆๆ...”
ี
ี
ื
หลังจากค�ารามเสร็จรอบๆ ก็พลันเงียบลง ผู้คนท่เม่อครู่น้ยังไล่จับอินทร ี
ื
ื
ี
ี
ยามน้คุกเข่าลงเต็มพ้น เม่อหันกลับไปก็พบผู้ชายคนหน่งบนÈีรÉะสวมเก้ยวทอง
ึ
บริสุทธิìรัดผม สวมชุดคลุมยาวสีขาวพระจันทร์ปักลายมังกรด้วยไหมทองค�า
บนหัวเป็นมังกร บนตัวก็เป็นมังกร เมื่อมองไปที่เท้าก็เป็นมังกรเช่นกัน
โอ้โฮ “เขาเป็นใคร มงกรเป็นญาติกบเขาหรอ เหตใดเขาไม่วาดสักตวลงบนใบหน้า
ุ
ั
ั
ื
ั
ด้วย” ฉันป‡องปากแล้วหัวเราะเยาะ เสียงไม่ดังนัก แต่ทุกคนได้ยินพอดี
“ฮูหยิน...” โยวเหอมีสีหน้าท่าทางเหมือนอยากจะร้องไห้
ฉันเดินไปทางผู้ชายคนนั้นช้าๆ “ข้าเคยพบท่าน”
เขานิ่งงันไป ครู่ถัดมาใบหน้าก็เผยแววตื่นเต้นระคนดีใจ “ข้าคือ...”
“ท่านคือผู้ไม่รู้จักดีชั่วผู้นั้น” ฉันลูบข้อมือที่มีรอยเขียวช�้าจางๆ แล้วเอ่ย
อย่างโกรธเคือง “ข้าดึงท่านออกมาจากประตูนรกด้วยความหวังดี แต่ดูท่ท่านบีบ
ี
ข้าสิ!”
ั
สีหน้าเขาแข็งค้างไปในช่วพริบตา จากน้นห่อไหล่ลง “ยามอะไรเข้าไป
ั
แล้ว ไปกินอะไรเสียหน่อย”
4 หวงซาง แปลวา จักรพรรดิ เชนเดียวกับคําวาฮองเต เปนคําเรียกโดยนัยวาจักรพรรดิเหนือหัว โดยคําวา หวง
พองเสียงกับคําวา สีเหลือง
