Page 44 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 3
P. 44

เทพธิดำลิขิตบัลลังก์ 3
          42 เทพธ ิดำ ล ิข ิตบ ัลล ังก์ 3

                                                     ั
                                                           ่
                                ั
              ั
                        ั
                                                           ี
          คว้ามน ทว่าราวกบมันก�าลงจงใจหยอกฉันเล่น ทุกคร้งตอนทดเหมอนใกล้จะ
                                                                ื
                                                             ู
          คว้ามันได้ก็คว้าได้เพียงลมที่ป‚กของมันพัดเท่านั้น
                “ฮองเฮาระวังเพคะ!” เม่อเห็นกรงเล็บอินทรีเกือบจะคว้าจับฉัน โยวเหอ
                                   ื
          ก็ตกใจจนถลาเข้ามากอดฉันไว้ “ระวังมันท�าพระองค์บาดเจ็บสิเพคะ!”
                                                                   ึ
                ฉันด้นให้หลุดจากนางแล้วตะโกนไปทางคนติดตามรับใช้กลุ่มหน่ง “ข้า
                    ิ
          ต้องการมัน รีบช่วยข้าจับมันเร็ว!”
                เมื่อเสียงหนึ่งออกค�าสั่งคนสิบกว่าคนก็กรูเข้ามาในทันที ทั้งกระโดดทั้ง
                           ื
                                                    ี
          ร้องไปพร้อมกับฉันเพ่อจับอินทรี เหลือเพียงโยวเหอท่คอยตะโกนว่า “ฮองเฮา”
          “ฮูหยิน” อยู่ข้างๆ ด้วยความจนใจ เม่อเจ้าหนูจอมด้อท่อยู่เหนือÈีรÉะเห็นว่า
                                                       ี
                                                    ื
                                        ื
                                               ิ
          ด้านล่างมีคนมากมายหยอกล้อมันก็ออกแรงเพ่มข้น เดëยวก็กางกรงเล็บย่นมา
                                                  ึ
                                                      ี
                                                                    ื
          ทางใบหน้าท�าให้พวกเราตื่นตกใจ เดีëยวก็กระพือป‚กท�าให้ผู้คนกิน½ุ†นเข้าไปเต็ม
          ปาก บางครั้งยังเกาะพักอยู่บนกิ่งไม้เตี้ยๆ รอจนผู้คนเข้าไปใกล้ก็กระพือป‚กบิน
          ขึ้นอีกครั้ง
                ทว่าครู่ถัดมาฉันก็กระโดดไม่ไหวแล้วจึงถอยไปด้านหน่งตะโกนบอกผู้คน
                                                          ึ
                                              ั
          ใน ‘สถานการณ์การสู้รบ’ ว่าเร็วเข้า สู้ๆ ท่วท้งสวนโกลาหลราวกับหม้อระเบิด
                                            ั
                                             ื
                                                               ี
          องครักÉ์จ�านวนมากเม่อได้ยินเสียงก็รีบมา เม่อเห็นฉากเหตุการณ์น้ก็พลันตะลึง
                           ื
          ไปเล็กน้อย ไม่รู้ว่าควรจะโต้ตอบอย่างไร
                “อย่าเอาแต่ดู รีบไปช่วยพวกเขา!” ฉันร้องตะโกน
                “ฮองเฮา...ฮูหยินนี่ต้องการจะ?” คนที่เป็นหัวหน้าเอ่ยถาม
                ฉันเอ่ยด้วยความโกรธ “ไม่เห็นหรือ จับอินทรี!”
                “พ่ะย่ะค่ะ พ่ะย่ะค่ะ รับพระบัญชาพ่ะย่ะค่ะ!”
                “อย่าท�าให้มันบาดเจ็บ! เจ้า อย่าดึงขนมันหลุด!”

                                                                    ุ
                                                            ั
                              ุ
                            ์
                ต่อมาองครักÉกล่มหน่งกเข้าร่วมสถานการณ์การสรบ ฉนมองดูกล่มคน
                                                        ู้
                                    ็
                                  ึ
          ถูกอินทรีตัวเล็กๆ ตัวหนึ่งท�าเอายุ่งเหยิงเละเทะ หัวเราะอยู่ด้านข้างจนเจ็บท้อง
          ไปหมด สองเค่อผ่านไปยังคงจับอินทรีไม่ได้ ทว่าดอกไม้ใบหญ้าในสวนกลับถูก
          เหยียบย�่าจนไม่เหลือสÀาพ
                ตอนนั้นเองมีขันทีเน่ยกวนสองคนวิ่งมาอย่างรีบร้อน หลังจากพูดข้างห ู
   39   40   41   42   43   44   45   46   47   48   49