Page 46 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 3

เทพธิดำลิขิตบัลลังก์ 3
44 เทพธ ิดำ ล ิข ิตบ ัลล ังก์ 3

ี
“ข้ายังไม่หิว” ฉันหันหลังให้แล้วมองอินทรีท่บินอยู่สูงไม่สนใจเขา “เขา
ื
ี
คิดว่าเขาเป็นใครกัน ข้าจะกินหรือไม่กินเก่ยวอะไรกับเขาด้วย...อ้อ...” ฉันพึมพ�า
เสียงเบา โยวเหอรีบปิดปากฉันไว้
“อยากได้อินทรีตัวนี้หรือ” เขาเดินเข้ามาถาม
ฉันกลอกตาใส่เขาแล้วเอ่ยไร้เสียง ‘เกี่ยวอะไรกับท่าน’
“เอาธนูมา”
ิ
เอาธน...ธนู?! รอจนฉนมีป¯กรยาตอบสนองเขากกมคนธนและลกธน ู
ู
ั
ู
ิ
ิ
ั
็
ุ
ู
ไว้ในมือเรียบร้อยแล้ว “หยุดนะ! ห้ามยิงมัน ข้าอยากได้แบบมีชีวิต!”
“วางใจ ย่อมต้อง...แบบมีชีวิต!”
พอเสียงของเขาหยุดลง ลูกธนูยาวก็ถูกยิงออกจากคันธนูไป โจมตีคร้ง ั
ื
่
ี
ู
ี
่
ู
ึ
ั
้
ั
ั
ู
ิ
ี
็
ั
เดยวกโดนมน อนทรทเมอคร่ก่อนยงกางป‚กทะยานขนส่ท้อง¿‡า คร่ถดมากลบ
ร่วงดิ่งลงสู่พื้นดิน
“ท่าน!” ฉันไม่มีเวลามาด่าทอเขา ว่งตามเสียงร้องน่าเวทนาไปเจอมัน
ิ
ึ
กลางพุ่มไม้ เห็นเพียงบริเวณโคนป‚กข้างหน่งของมันถูกลูกธนูยิงจนมีเลือดไหล
ไม่หยุด
“มีชีวิตใช่หรือไม่?”
เม่อฉันหันกลับไปมอง ไม่คาดว่าชายท่ยิงมันบาดเจ็บคนน้นยังมีสีหน้า
ื
ั
ี
เอาความดีความชอบ
“อย่าไปแตะต้องมัน อีกเดีëยวจะหากรงมาให้เจ้าใส่มันไว้”
ี
ี
ฉันไม่สนใจกรงเล็บท่ไว้จับผู้คน ค่อยๆ อุ้มเจ้าหนูท่บาดเจ็บมาตรงอก
แล้วลุกข้นเดินอย่างรวดเร็วไปด้านหน้าชายคนน้น ยกมือข้นตบหน่งฉาด “คิดเอง
ึ
ึ
ึ
ั
เออเอง!”
ี
น่าเสียดายจริงๆ เขาสูงเกินไป ½†ามือน้ของฉันจึงตบได้แค่บนคอของเขา
ิ
ิ
ั
ู
้
ี
ิ
ั
�
ี
้
ี
่
ไมรอใหผคนรอบๆ มป¯กรยาต่อการกระทาทเพยงพอจะถกตดหวของฉน เขา
ั
่
ู
ก็จับมือฉันแล้วปัดอินทรีบาดเจ็บในอ้อมกอดของฉันทิ้งก่อนจะช้อนตัวฉันขึ้น
“เจ้าสตรีป†าเถื่อนผู้นี้ ตามข้าไปกินข้าว”