Page 53 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 3
P. 53

ี
                                                         เย่ยนเสวียเสว่ย 51
                                                          ี
                                                          ี เย่ยนเสวียเสว่ย
                                                                     ี
           ข้างนอกก่อนหน้านี้ไปเสียสนิท
                                      ่
                              ็
                                         ุ
                                         ่
                                      ี
                                 ู
                                                                ั
                   ิ
                                                         ั
                     ี
                  องอ้เป็นใคร กคอผ้ชายทมาวนวายกับฉันตลอดท้งวนคนนน ‘หวงซาง’
                                                                ้
                                                           ั
                                                                       ่
                               ื
                                                 ี
                        ื
                                             ื
                                                          ื
           ‘½†าบาท’ ไม่ใช่ช่อของเขา เขาบอกว่าเขาช่ออิงอ้ ฉันชอบช่อของเขา ป‚กอินทร  ี
           ฉันนึกถึงป‚กมีชีวิตชีวาคู่น้นของเจ้าเป‰น้อย เจ้าเป‰น้อยคือใครอีก คืออินทรีน้อย
                               ั
                                                   ุ
           ท่ถกองอ้ยิงตกลงมาตวน้น โยวเหอถามฉันว่า “เหตใดต้องเรยกมันด้วยช่อน” ฉน
                                                          ี
                  ี
             ี
                                                                      ้
                              ั
                                                                   ื
              ู
                ิ
                                                                        ั
                                                                      ี
                            ั
           บอกว่าฉันก็ไม่รู้เช่นกัน แค่รู้สึกว่าชื่อนี้คุ้นเคยยิ่งนัก คุ้ยเคยมาก...
                                      ี
                                       ี
                  “ฮองเฮาพระองค์ทรงอยู่ท่น่เอง เกือบท�าหม่อมฉันตกใจตายแล้วเพคะ!”
                                              ี
                                                                  ึ
                  ฉันเอาใบบัวบนหน้าออกมองเจินจูท่มีสีหน้าหวาดผวาแวบหน่งก่อนปิด
                                             ี
                                           ั
                 ั
           ไว้อีกคร้ง เพลิดเพลินกับแสงแดดต่อ คร้งท่แล้วฉันด�าลงไปในสระข้างๆ หลบอย ู่
                                        ู
                                            ื
                ึ
            ุ
                                                                  ็
           มมหน่งอย่างไร้สุ้มเสียงโดยมีใบบัวอย่เหนอÈีรÉะ พอผู้คนในต�าหนกเหนรองเท้า
                                                               ั
           ปักตกอยู่ข้างสระน�้าก็คลั่งขึ้นมา พริบตาเดียวก็มีคนร้องตะโกนทั้งดังทั้งเบา มีที่
                                                                 ุ
                                            ี
                                             ี
           ท้งวงทงกระโดดไปๆ มาๆ อย่ข้างสระ มทกระโดดลงไปค้นในสระ สดท้ายองอ ี ้
                                                                       ิ
                                             ่
                 ้
                 ั
                                   ู
             ั
              ิ
              ่
                                                 ี
           ก็กระโดดลงมาเช่นกัน พอเขากระโดดแต่ละคนท่อยู่ด้านหลังก็กระโดดตาม ฉาก
                                                     ้
                                                            ึ
                                                       ื
                                                                ี
                         ้
                                ้
                                ั
            ั
            ้
                         �
                                               �
                                      ู
           นนงดงามมาก นาในสระทงหมดถกพวกเขาทาจนแหงเหอด ถงจะมคนพยายาม
           ¦่าตัวตายจริงๆ ก็ไม่ตายหรอก
                                                               ี
                  ท่จริงฉันแค่อยากอยู่คนเดียวไม่อยากส่งเสียงตอบรับ น่ก็ผิดด้วยหรือ
                   ี
           เขามีสิทธิìอะไรมาตีน่องฉัน ตั้งแต่นั้นสระบัวก็แทบถูกถมจนราบ คราวนี้พอยอง
                  �
                                   �
           กายลงน้าก็มิดไม่ถึงจมูกด้วยซ้า รากบัวก็เก็บไม่ได้แล้ว นอกจากนอนเอนอยู่ริม
           สระชั่วครู่แล้วฉันยังจะท�าอะไรได้อีก
                  “ฮ่องเต้”
                  อ้อ ที่แท้เพราะเขามานั่นเอง
                  แม้แต่ใบบัวฉันก็ข้เกียจจะขยับออกจึงส่งเสียงด้วยความเกียจคร้านว่า
                                ี
           “สวัสดียามบ่าย”
                                                    ี
           5  ลิงหักขาวโพด มาจากนิทานในหนังสือเรียนของจีน เลาถึงลิงนอยท่ลงจากภูเขามาพบทุงขาวโพด จึงหัก
                                                                 ิ
                                  ิ
           ขาวโพดเก็บไว แตพอเจอลูกทอใหญก็ท้งขาวโพดเก็บลูกทอแทน พอเดินไปอีกเจอแตงโมเลยท้งลูกทอเพ่อเก็บ
                                                                      ื
           แตงโม ตอมาเจอกระตายจึงทิ้งแตงโมจะจับกระตาย แตสุดทายก็จับไมได ลิงนอยเลยตองกลับบานมือเปลา
   48   49   50   51   52   53   54   55   56   57   58