Page 35 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 3
P. 35

ี
                                                                     ี
                                                          ี เย่ยนเสวียเสว่ย
                                                                     ี
                                                         เย่ยนเสวียเสว่ย 33
           แล้วเอ่ยว่า “ตามชิงเอ๋อร์มาได้หรือไม่ ข้าอยากพบนาง”
                  ใบหน้านางแข็งค้างไปช่วพริบตา มือส่นเทาเล็กน้อยลูบบนผ้าพันแผล
                                                ั
                                     ั
                 ี
           สีขาวท่พันอยู่บนหน้าผากฉัน ฉันรู้สึกเจ็บจึงหันหน้าหนี “หม่อมฉันคือชิงเอ๋อร์
                                                     ั
           เพคะ หม่อมฉันก็คือชิงเอ๋อร์!” นางพูดต่อด้วยเสียงส่นระริก “พระองค์อย่าทรง
           ล้อชิงเอ๋อร์เล่นเลยเพคะ พระเÈียร...พระเÈียรยังเจ็บหรือไม่เพคะ หม่อมฉันจะ
           ไปตามหมอหลวงใหญ่เดีëยวนี้!”
                  “ไม่แล้ว...” ฉันดึงนางไว้ก่อนจะส่ายหน้า “ตามชิงเอ๋อร์ ข้าอยากพบนาง

                                                        ั
                                      ่
           เรยกนางมา...” ทาไมคนคนนถงไมเขาใจกน ตอนนคนทฉนอยากพบคอชงเออร!   ์
                         �
                                                                  ื
                                   ึ
                                                                    ิ
                                  ี
                                  ้
                                                       ี
                                        ้
             ี
                                                       ่
                                                                       ๋
                                                   ้
                                            ั
                                                   ี
                  “น่เพ่งจะคร่งเดือนกว่าท่ไม่ได้พบ พระองค์ก็ทรงลืมหม่อมฉันเสียแล้ว
                           ึ
                      ิ
                    ี
                                     ี
           หรือเพคะ” นางพลิกมากุมมือฉันไว้ ลูบไล้บนใบหน้าของฉัน “ฮองเฮา พระองค์
           ทอดพระเนตรสิเพคะ หม่อมฉันคือชิงเอ๋อร์ หม่อมฉันไม่ใช่เจินจู หม่อมฉันคือ
           ชิงเอ๋อร์นะเพคะ!”
                  ฉันไม่มีเร่ยวแรงโต้เถียงกับนางอีกจึงโบกๆ มือแล้วปิดตานอน “ข้าอยาก
                         ี
           นอนสักครู่ โปรดช่วยข้าตามชิงเอ๋อร์มาด้วย”
                  “ฮองเฮา ฮองเฮาเพคะ...”
                  ฉันหลับเต็มอิ่มไปตื่นหนึ่ง ความเจ็บปวดตามร่างกายลดลงไม่น้อยแล้ว
           ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร ฉันรู้สึกว่ามีคนก�าลังขยับหัวของฉันอีกแล้ว ครั้นลืมตา
            ึ
                                                               ี
           ข้นก็ถูกฉากตรงหน้าท�าเอาตกใจจนตัวโยน คนกลุ่มใหญ่ขนาดน้มารวมตัวข้าง
                                                        ิ
                                                  ั
                                             ั
             ี
                   �
           เตยงฉันทาไมกัน แต่ละคนยังจ้องมองราวกบเห็นฉนเป็นส่งประหลาด โดยเฉพาะ
           ผู้ชายสวมชุดหรูหราสีเหลืองเจิดจ้าที่ยืนอยู่ด้านหน้าสุด
                  “พวกท่านคือ?” เม่อเห็นว่าชายหนุ่มสวมชุดหรูหราโน้มตัวเข้ามา ฉันก ็
                                 ื
           รีบพลิกตัวเข้าไปด้านในเตียงเพื่อหลบการสัมผัสของเขา “ท่านคือ?”
                  “จื่อถง...”
                                                                    ่
                                                                    ื
                                                                      ื
                                           ั
                  “เด็กน้อย? ท่านเรยกข้าหรือ” ฉนช้ตวเองแล้วถาม “แต่ข้าไม่ได้ชอจ่อถง
                                ี
                                             ี
                                               ั
           ข้าชื่อ...ข้าชื่อ...” ฉันชื่ออะไร จู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนถูกกระบอง¿าดหัวจนนึกชื่อของ
                          ี
                                                                    ี
           ตัวเองไม่ออก! “เซ่ยหลาน ชิงเอ๋อร์เรียกข้าว่าพ่สาวหลาน...กุ้ยเยว่ อว้จิงล้วน
                                                 ี
           ไม่ใช่...” ฉนกมหวพยายามนึก “ฉน...ฉินฮูหยิน? เจนจู” ฉันมองดเจนจด้านหลง
                                      ิ
                                                    ิ
                                                                         ั
                   ั
                                                                   ู
                                                                ิ
                        ั
                                                               ู
                      ุ
   30   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40