Page 32 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 3
P. 32

เทพธิดำลิขิตบัลลังก์ 3
          30 เทพธ ิดำ ล ิข ิตบ ัลล ังก์ 3

                                                                     ี
              ี
          ตรงท่ท่มีร่มไม้ด้านนอกต�าหนักตะวันตก หลังการรอคอยอย่างยาวนานในท่สุด
               ี
          ม้าÈึกที่ผ่านทางก็มาถึง
                ขบวนคนและม้ามีม้าสิบกว่าตัว คนต้อนม้าเจ็ดแปดคน มีเพียงคนท่เป็น
                                                                     ี
                       ี
                        ี
                                                           ี
          หัวหน้าคนเดียวท่ข่อยู่บนหลังม้า และมีเพียงม้าตัวน้นของเขาท่สวมบังเหียนและ
                                                  ั
                 ั
          อานไว้ ท้งคนและม้าเดินมาจากทางเล้ยว ไม่รู้ว่าเขาเห็นอะไรบนพ้นอยู่ๆ ก็ดึง
                                        ี
                                                              ื
               ั
                                                 ี
                                                 ้
                  ี
          เชอกบงเหยนให้ตึงแล้วหยุดลง ฉันฉวยโอกาสนกระโจนออกมาอย่างรวดเร็ว
           ื
          เข้าไปจับชายชุดของเขาไว้แล้วลากลงมา
                “ใคร!”
                          ึ
                ฉันเงยหน้าข้นประจันหน้ากับเขา “มองเห็นชัดเจนหรือไม่ว่าข้าเป็นใคร
          ลงมา!”
                “ฮอง...ฮองเฮา!”
                                    ิ
                ด้วยความต่นตกใจเขากล้งจากหลังม้าลงมาบนพ้นในทันที ฉันถือโอกาส
                                                      ื
                         ื
                                                    ้
                            ้
                                                          ้
          เหยียบเขาป‚นขึ้นหลังมา จากนั้นคว้าเชือกบังเหียนแลวควบมาหอตะบึง “ยา...!”
                                                            ้
                                                                    ่
                คนต้อนม้าด้านหลังยังไร้ป¯ิกิริยาตอบสนองกับเรื่องที่เกิดขึ้นไปชั่วขณะ
                                           ิ
          รอจนฉันห้อตะบึงไปไกลมากแล้วถึงค่อยเร่มตะโกนเสียงดัง “ฮองเฮา! ฮองเฮา!
          ทหาร ทหารรีบมา...”
                                                                       ื
                                                                     ี
                ค�าส่งท่ฮ่องเต้กักบริเวณฮองเฮาทุกคนต่างรับรู้แล้ว หากไม่ใช่เช่นน้เม่อ
                    ั
                      ี
          องครักÉ์หลวงตามรายทางเห็นฮองเฮาควบม้าห้อตะบึงก็จะคิดเพียงว่าฮองเฮา
          อารมณ์ดีมาขี่ม้าเดินเล่นในวังหลวงเท่านั้น พวกเขาไม่เพียงแต่ไม่ขัดขวาง ยังจะ
          เป็น½†ายหลกทางให้เองอกด้วย ทว่าฮ่องเต้ไม่กลวการแอบคาดเดาลบหลงของ
                                                ั
                             ี
                                                                    ั
                   ี
                                                                ั
                                                              ั
                                 ั
                               ั
          ผู้อ่น เขาต้องการให้รู้กันท่วท้งวังหลวงว่าฮองเฮาท่ได้รับการแต่งต้งใหม่ถูกตน
                                                  ี
            ื
          กักบริเวณ หากนางปราก¯ตัวในสถานท่ท่นอกเหนือจากต�าหนักเ¿ิ›งชีให้จับนาง
                                           ี
                                         ี
          กลับไป
                “ฮองเฮาเชิญเสด็จกลับต�าหนักพ่ะย่ะค่ะ ฮ่องเต้มีรับสั่งห้ามพระองค์...”
                “ย่า...ย่า...”
                เหมือนกับที่แม่นมเหนียนคาดการณ์ไว้ องครักÉ์หลวงกว่าสิบนายกล้า
          ท�าเพียงล้อมอยู่ด้านซ้ายและขวาของฉัน ใครก็ไม่กล้าขวางทางฉันอย่างแท้จริง
   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37