Page 37 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 3
P. 37
เย่ยนเสวียเสว่ย 35
ี
ี เย่ยนเสวียเสว่ย
ี
ี
ขาดหายไปบางส่วนพ่ะย่ะค่ะ”
อีกคนหน่งกล่าวเสริม “หากว่าป¯ิกิริยาตอบสนองเช่นน้ของฮองเฮาเกิด
ี
ึ
จากÀายในกะโหลกÈีรÉะได้รับความเสียหายจริง เกรงว่าจะไม่แค่ความทรงจ�า
ขาดหายไปบางส่วนพ่ะย่ะค่ะ...”
ี
ี
ั
เอ่ยถึงตรงน้ท้งสองก็ปิดปากเงยบไม่พูดอีก สีหน้าของ ‘เจินจู’ ขาวซีด
ี
ั
ี
ั
ผู้ชายคนน้นทรุดน่งด้วยท่าทางห่อเห่ยว “นาง...จริง” เม่อเอ่ยพึมพ�าไม่ก่ค�าเขาก ็
ื
โบกมือบอกให้สามคนตรงหน้าออกไป แล้วลุกขึ้นเดินเข้ามาข้างในห้อง
ฉันรีบกลับไปบนเตียง ดึงผ้าห่มขึ้นมาปกป‡องตัวเอง
“นอนมากขนาดนั้นยังง่วงอีกหรือ?” เขาถามเสียงอ่อนโยน
ฉันส่ายหน้าแล้วตอบ “ที่พักของสตรีไม่สะดวกจริงๆ ที่ขุนนางท่านนี้จะ
ั
ร้งอยู่นาน” เม่อเห็นเขา¿ังเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาฉันจึงท�าได้แค่ตะโกนเสียงเด็ดขาด
ื
“ท่านผู้นี้ไม่รู้จักมารยาทหรือว่ามีเจตนาร้ายในใจกันแน่ เชิญท่านออกไป!”
“ข้าคือใคร จ�าไม่ได้แล้วหรือ?”
“ท่านเป็นใคร ข้าจะไปรู้ได้อย่างไร!” คนคนน้ไม่ใช่ว่าไม่รู้จักมารยาท แต่
ี
สมองมีปัญหาต่างหาก!
“ลองคิดดูสิ” พูดแล้วเขาก็น่งลงข้างเตียงของฉัน หยิบผ้าห่มออกแล้วดึง
ั
ฉันเข้าไปใกล้ “ลองคิดดูดีๆ อีกครั้ง”
ี
ท่าทางน้ของเขาท�าให้ฉันอดสงสัยไม่ได้ว่าตัวเองอาจรู้จักกับเขาจริงๆ
“ข้าป†วยหรือ ข้าบาดเจ็บอย่างน้นหรือ บาดเจ็บสาหัสมาก?” ฉันลูบบาดแผลตรง
ั
หน้าผากแล้วถาม “ข้า รู้จักท่านหรือ”
เขากลืนน้าลายลงคออย่างไม่รู้ว่าควรตอบฉันอย่างไร มือท่กุมอยู่ตรงบ่า
�
ี
ของฉันค่อยๆ ยึดแน่นขึ้น “รู้จัก...”
เขาเป็นอะไรไป ดวงตาของเขา เขาจะร้องไห้หรือ? เขาไม่ได้ร้องไห้ แต่
ั
ี
ั
้
ู
ั
�
ดวงตาของเขากาลงร้องไห้...เขาเป็นอะไร ถงใช้ดวงตาทงค่แบบนมองฉน ฉนก ็
ึ
้
ั
ยังอยู่ดี แต่เขาท�าหน้าเÈร้าโÈกเสียใจร�่าไห้ น่าร�าคาญจริงๆ!
“รู้จัก?” ฉันจับผมแล้วพยายามคร่นคิดในสมองอย่างหนักพร้อมกับส่าย
ุ
ÈีรÉะไม่หยด คล้ายว่าจะมีบางส่วนแวบเข้ามาในสมอง ฉันคดไปก็ส่ายÈีรÉะไป
ิ
ุ
