Page 36 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 3
P. 36

เทพธิดำลิขิตบัลลังก์ 3
          34 เทพธ ิดำ ล ิข ิตบ ัลล ังก์ 3

                                                                     ื
          ผู้ชายคนน้นแล้วถาม “พวกเจ้าเรียกข้าว่าฉินฮูหยินใช่หรือไม่? ข้าแซ่ฉิน ช่อว่า
                  ั
                                                                       ื
                                                             ื
                                                          ื
           ื
          จ่อถง? เหตุใดข้าถึงไม่มีความทรงจ�าแม้แต่น้อย แต่หากไม่ช่อจ่อถงแล้วข้าช่อ
                                                     ี
                                                                     ้
                                                            ี
          อะไร เทพธดา...สตรผ้มาพร้อมแมลงบน¿‡า? จาได้ว่ามคนเคยเรยกขาเช่นน แต่
                                                               ้
                          ี
                           ู
                   ิ
                                                                     ี
                                               �
          มีคนชื่อเช่นนี้ที่ไหนกัน...”
                ฉันถามรัวไม่หยุด แต่กลับไม่มีใครตอบสักคนเดียว ผู้คนที่อยู่ด้านหน้า
                                                        ี
                                                             ี
                                                  ี
          เตียงบ้างประหลาดใจ บ้างหวาดผวา และ...ผู้ชายท่อยู่ใกล้ท่สุดหร่ตาลงจ้องมอง
          ฉัน พินิจพิเคราะห์และประเมิน
                “จ้าวแคว้นน้อย...” ฉันเพิ่งจะพูดออกมาเขาก็ท�าทาทางราวกับถูกไ¿ดูด
                                                       ่
                                                    ึ
          ใบหน้าปราก¯ความตระหนกระคนดีใจและจะกระโจนข้นมาบนเตียง ฉันตกใจจน
          ขดตัวเข้าไปท่มุมเตียงแล้วตะโกน “ชิงเอ๋อร์ไม่อยู่ เช่นน้นแม่นมเหนียนเล่า เช่นน้น
                    ี
                                                                       ั
                                                   ั
                                                        ี
          จ้าวแคว้นน้อยเล่า? ข้าสามารถพบเขาได้หรือไม่?” คนคนน้อยู่ห่างจากฉันไกลๆ
                                                      ี
          หน่อยได้หรือไม่ ผู้คนเหล่าน้อย่ามาเบียดเสียดกันอยู่ท่น่ได้หรือไม่ ฉันจะหายใจ
                                                    ี
                                ี
          ไม่ออกอยู่แล้ว!
                                       �
                             ี
                ‘เจินจู’ เอ่ยท้งท่ขอบตาแดงก่า “พระองค์ทรงจ�าไม่ได้จริงๆ หรือเพคะ?
                          ั
          ฮองเฮาพระองค์ทรงลองคิดดูดีๆ อีกคร้งหน่ง ยามน้พระองค์ไม่ใช่ ‘ฮูหยิน’ แต่
                                                   ี
                                             ึ
                                         ั
          ทรงเป็นฮองเฮาแล้วนะเพคะ!”
                “ออกไปให้หมด”
                ในที่สุดผู้ชายที่อยู่ด้านหน้าก็เอ่ยปาก ‘เจินจู’ ตอบรับค�าสั่ง น�ากลุ่มคน
          ออกจากห้องนอน ผู้ชายคนน้นจ้องมองฉันอยู่นานพอสมควรอีกคร้งก่อนจะออก
                                                              ั
                                 ั
          จากประตูม่านตามไปเช่นกัน
                เม่อได้ยินเสียงพึมพ�าด้านนอก ฉันทนต่ออาการวิงเวียนÈีรÉะอย่างรุนแรง
                  ื
          คายนสงของมาท่ประตม่านเพอแอบ¿ังการพดคยของพวกเขา นอกห้องเหลอ
                ่
                ิ
           �
                       ี
             ั
           ้
                                                                       ื
                                              ู
                                                ุ
                                  ื
                            ู
                                  ่
                                                                    ี
          อยู่เพียงส่คน เจินจู ผู้ชายคนน้น และชายชราสวมชุดเคร่องแบบขุนนางท่ก่อน
                                                       ื
                                  ั
                 ี
                                                              ั
              ี
                                                    ั
                                    ั
          หน้าน้ขยับหัวของฉัน ผู้ชายคนน้นก�าลังถามชายชราท้งสองคน ท้งสองค้อมตัว
          ก้มÈีรÉะและสั่นงันงก
                                   ี
                “ฮองเฮาทรงบาดเจ็บท่กะโหลกÈีรÉะ บางทีÀายในกะโหลกÈีรÉะอาจ
                               ี
          บาดเจ็บเช่นกัน...ก็เหมือนท่½†าบาททรงเห็น คล้ายว่าความทรงจ�าของฮองเฮาจะ
   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40   41