Page 12 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 2

เทพธิดำลิขิตบัลลังก์ 2
10 เทพธ ิดำ ล ิข ิตบ ัลล ังก์ 2

ื
พระบัญชาของจ้าวแคว้นน้อย มีเร่องขอเข้าพบ“ ไม่ใช่ “จ้าวแคว้นน้อยส่งหมู่ตาน
ี
ื
ึ
ื
ี
ซ่ออว้มาส่งมอบของประทาน“ หรืออีกนัยหน่งก็คือเร่องท่เขาประทานหยกโลหิต
ี
หรูอ้ให้น้ไม่ได้ป่าวประกาÈให้โลกรู้อย่างอึกทึกครึกโครม แล้วท�าไมแพร่ไปถึงห ู
ี
ื
ี
ั
ของพระชายาอว้ได้ จ้าวแคว้นน้อยคิดว่าคนข้างกายของเขาน่าเช่อถือ เช่นน้นก ็
ั
เปนคนในตาหนกกลางทพดออกไป ตอนนนคนทอยในเหตการณมแมนมเหนยน
ี
้
ี
่
ู
่
ั
ี
์
ี
ู
�
่
่
ุ
็
เซียนอวีëชิง โยวเหอ เหวินซิ่ว และเจินจูห้าคน ท�าไมถึงเป็นเจินจู...
“แต่ว่า?” เขายกยิ้มมุมปาก กระตุ้นให้ฉันพูดต่อ
ั
“แต่ว่าเหตุใดถึงม่นใจว่าคือเจินจูเพคะ” ไม่จ�าเป็นจะต้องเป็นเจินจูพวก
ื
ี
ึ
ั
นางท้งห้าเสียหน่อย มีความเป็นไปได้เช่นกันว่าหลังจากเกิดเร่องน้ข้นพวกนาง
ื
ั
ี
�
ิ
อาจพูดถึงของล้าค่าช้นน้กับหญิงรับใช้และข้ารับใช้คนอ่น ผู้คนต้งมากมายล้วน
เป็นไปได้ที่จะเป็นหนอนบ่อนไส้ที่พระชายาอวี้ส่งเข้ามาเป็นสาย! หรือบางทีอาจ
ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าหนอนบ่อนไส้อยู่เลย เพียงแต่ต้องโทÉปากของทุกคนที่ควบคุม
ไม่ได้ถึงได้แพร่เรื่องราวออกไป พระชายาอวี้จะรู้เรื่องนั้นก็ไม่แปลก
“ท�าไม” เขาย้อนถามฉัน
ฉันส่ายหน้าด้วยความจนใจ “หม่อมฉันไม่รู้จริงๆ...”
“ตัดอีกข้างหนึ่ง”
“อาๆ...!”
“ตัดขาอีกข้าง”
ื
ึ
“ไม่! หยุด! หยุด!” ฉันดึงสาบเส้อของเขาแล้วร้องข้นด้วยเสียงต่นตกใจ
ื
“หม่อมฉันรู้! รู้! อย่าตัดขาของนาง หม่อมฉันรู้! รู้จริงๆ เพคะ!”
ดาบขององครักÉ์หยุดในทันที เหมือนว่าเลือดจากดาบก่อนหน้าจะสาด
ี
กระเซ็นถูกดวงตาของเขา เขารีบอาÈัยโอกาสน้ใช้แขนเช็ดดวงตา ท่ใต้เท้าของ
ี
เขาเป็นมนุÉย์โชกเลือดไร้แขน แขนทั้งสองข้างที่ถูกตัดทิ้งวางนอนอยู่คนละ¿าก
ข้างเท้าซ้ายและขวาโดยมีมุมกับระยะห่างไม่ต่างกัน แขนข้างท่เพ่งถูกตัดและรอย
ิ
ี
่
ี
ื
ี
่
็
็
้
ั
ึ
ิ
ี
ู
ตดเรยบกรบยงไมมเลอดเหนยวขนพนออกมา จงเหนหนาตดแยกเปนกระดกส ี
ั
้
ั
ขาว เส้นเอ็น หลอดเลือด เนื้อ และหนังได้อย่างชัดเจน...