Page 15 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 2
P. 15

ี
                                บทท่สำมสิบแปด












                               ี
                  ชิงเอŽอร์ไม่ได้เปล่ยนสีหน้าเพราะค�าพูดของฉันแม้แต่น้อย นางเพียงแค่
           ยิ้มบางเบา “ค�าพูดนี้ของพระสนมมาจากที่ใดเพคะ ตอนวันคลายวันประสูติของ
                                                            ้
                                    �
           จ้าวแคว้นน้อย ซีเชียงมอบของล้าค่าจ�านวนมากให้เป็นของขวัญอวยพรด้วยความ
           เคารพ ของล�้าค่าที่สุดก็คือ ‘บทเพลงก้งเจวีëยหม่า’ ที่แกะสลักเป็นหรูอี้คู่หนึ่ง นี่
                ื
           เป็นเร่องท่ทุกคนในต�าหนักเ¿›งสีต่างก็รู้ บ่าวกลัวแต่พระสนมไม่รู้จึงช้แนะในเวลา
                   ี
                                                                 ี
           ที่เหมาะสมเพื่อให้ท่านสนใจก็เท่านั้นเพคะ ผู้ใดจะรู้ว่าพระสนมยังคง¿ังไม่เข้าหู
           เหมือนเคย บ่าวพูดไปแล้วก็เหมือนพูดเปล่า”
                  “ง่ายดายเช่นนี้หรือ?”

                  “แน่นอนเพคะ หรือว่าพระสนม ท่าน...” รอยยิ้มของชิงเอŽอร์กดลึกมาก
                                          ิ
                         ั
                            ิ
            ิ
           ย่งข้น ดวงตาคู่น้นพร้ม ตาย้มราวกับจ้งจอกก็ไม่ปาน “ท่านรู้อะไรเข้าแล้วหรือ
                                  ิ
              ึ
           เพคะ”
                                      ี
                                                        ั
                                                          ิ
                  ฉันส่ายหน้า เหมือนกับท่นางแน่ใจ ฉันไม่รู้อะไรท้งส้น ฉันแค่ถามส่งเดช
                                                       ี
                                                                   ั
                                                                        ั
                                      ็
                                                       ้
                                                            ้
                       ่
                         ั
                    ึ
           ประโยคหนงเทานน ในเมอเจนจเปนคนของพระชายาอวได้ แลวใครจะรบประกน
                    ่
                                  ิ
                                    ู
                               ื
                         ้
                               ่
           ได้ว่านางไม่ใช่คนของพระสนมคนไหน แต่ฉันก็ยังรู้สึกผิดหวัง ปฏิกิริยาท่นางม ี
                                                                     ี
           ต่อค�าพูดของฉันสงบเกินไปแล้ว
                  “เจินจูนาง นางไม่ได้ท�าอะไรเลย” ฉันทอดถอนใจ
   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20