Page 14 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 2
P. 14

เทพธิดำลิขิตบัลลังก์ 2
          12 เทพธ ิดำ ล ิข ิตบ ัลล ังก์ 2

          อ้อมกอด ไม่คิดว่าฉันจะพูดจาใหญ่โตอย่างไม่ละอายใจ...
                                                               ั
                “หมู่ตาน หรูอ้ท่เหลืออีกอันยังไม่มอบให้ต�าหนักตะวันออกช่วคราว เอา
                           ี
                             ี
          แขนสองข้างนี้ส่งไปให้พระชายาอวี้”
                “รับพระบัญชาเพคะ”
                “พระสนมอย่าหันกลับไปเพคะ ไม่ต้องกลัว มีชิงเอŽอร์อยู่เพคะ”
                คาดไม่ถึงว่าฉันยังพูดจาใหญ่โตอย่างไม่ละอายใจกับชิงเอŽอร์ ‘หากเขา
          ¦่าเจ้า เจ้าเป็นผีแล้วก็มาหาข้าเพ่อแก้แค้นเถอะ’ วันน้เป็นเพียงแค่เจินจู ยังเป็น
                                    ื
                                                    ี
          เพียงแค่เจินจู...
                                                     ั
                “อย่าโทÉจ้าวแคว้นน้อยเลยเพคะ พระสนม คร้งน้จ้าวแคว้นน้อยไม่ผิด”
                                                       ี
          ตอนที่ประคองฉันลงนอนชิงเอŽอร์ก็เอ่ยเช่นนี้
                “เขาไม่ผิด...” อย่างนั้นเป็นฉันที่ผิดใช่ไหม?
                                                               ี
                           ั
                                                                     ี
                                               ี
                                                               ้
                     ั
                “บ่าวช่วช้าผู้นนสมควรแล้วเพคะ วันน้เป็นหยกโลหิตหรูอว พรุ่งน้อาจ
                           ้
          เป็นÈีรÉะบนคอของพระสนม”
                                                        ่
                                                        ื
                สหน้าท่าทางเยนชาของชงเอŽอร์ในตอนนกบเขาเมอคร่นคล้ายกนเป็น
                             ็
                                                             ี
                                                                   ั
                                                            ู
                                                             ้
                                                 ้
                  ี
                                     ิ
                                                  ั
                                                 ี
          อย่างมาก ฉันจึงอดสั่นสะท้านไม่ได้
                               ิ
                                             ี
                “ชิงเอŽอร์ หยกโลหต บทเพลงก้งเจวëยหม่า เป็นเจ้าท่จงใจเล่าให้ข้า¿ัง
                                                          ี
          ใช่หรือไม่ ตอนน้นเจ้ารู้แล้วว่าซีเชียงส่งบรรณาการมา และย่งรู้ว่าท่ามกลางของ
                                                         ิ
                       ั
          เหล่านั้นมีหยกโลหิตหรูอี้ถูกหรือไม่ แต่ของเหล่านี้เป็นสิ่งที่เจ้าสามารถรู้ได้หรือ
          เจินจูเป็นคนของพระชายาอวี้ แล้วเจ้าเป็นคนของผู้ใดอีก?”
   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19