Page 16 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 2
P. 16

เทพธิดำลิขิตบัลลังก์ 2
          14 เทพธ ิดำ ล ิข ิตบ ัลล ังก์ 2

                “จ้าวแคว้นน้อยก็ไม่ได้ท�าอะไรผิดเช่นกันเพคะ อย่าคิด¿ุ‡งซ่าน รีบบรรทม
          เถอะเพคะ เมื่อหลับตื่นหนึ่งก็จะลืมเลือนเรื่องราวร้ายๆ ไปเพคะ”
                                                                ึ
                ถึงบอกว่าลืม แต่ตรงหน้ากลับมีÀาพเจินจูถูกตัดแขนปรากฏข้นในความ
                                                     ิ
          ทรงจ�า เหมือนว่าในความทรงจ�ายังมีใครบางคนถูกตัดช้นส่วนร่างกาย จ�าได้แล้ว
                       ี
          เป็นไป‰หลิงหลงท่ถูกตัดหัว พอคิดถึงเจินจู คิดถึงไป‰หลิงหลง คิดถึงการตัดแขน
          คิดถึงการตัดหัว Àาพเหตุการณ์สองเหตุการณ์ก็ค่อยๆ ซ้อนทับกัน เจินจูถูกตัด
                                                     ิ
          แขนท้งสองข้างก่อน จากน้นค่อยตัดหัว หัวของนางกล้งมาอยู่แทบเท้า ใบหน้า
                               ั
              ั
          ที่เลอะไปด้วยเลือดนั่นดวงตาปูดโปนจับจ้องมองฉัน...
                                                   ื
                “เขาไม่ผิด แต่ข้าไม่ต้องการให้เขายุ่งไม่เข้าเร่อง! เขายุ่งไม่เข้าเร่อง! ผู้ใด
                                                                 ื
          ต้องการให้เขามาใส่ใจ! ข้าสบายดีทุกอย่าง ผู้ใดต้องการให้เขามาตัดแขนตัดขา
                                                                       ั
                                                                       ้
          กน!” ฉันซุกหน้าลงใต้หมอนแล้วออกแรงรองตะโกน “ย่งไปกว่าน้น ยงไปกว่านน
                                          ้
                                                    ิ
                                                            ั
           ั
                                                               ิ
                                                               ่
                                                         ื
                                                             ึ
          ข้าและเจินจูก็ดีๆ อยู่ ผู้ใดเห็นเจินจูท�าอะไรข้า นางแค่บอกเร่องหน่งกับพระสนม
          อว้เท่าน้น นางจะสามารถท�าอะไรข้าได้! นางได้หยิบมีดมา¦่าข้าแล้วหรือ ข้าไม่
            ี
                ั
          เห็นว่าเป็นเช่นนั้น ไม่เห็น!”
                                                      ื
                                 ี
                หญิงรับใช้ตัวเล็กๆ ท่เรียนรู้การเล่นกายกรรมเพ่อหยอกให้ฉันเบิกบาน
                                                            ี
               ั
                                                    ั
                                                             �
                                 ี
          ใจคนน้น นางหนูไร้เดียงสาท่พูดจาขวานผ่าซากคนน้น เจินจูท่ร่าไห้ด้วยความ
          เจ็บปวดและร้องตะโกนว่า ‘ท่านทนไหวได้อย่างไร’ เพราะอาการบาดเจ็บของฉัน
          คนน้น เจินจูท่ถูกฉันตบปากแต่กลับไม่ตีตัวออกหากและเกิดความเจ็บแค้นคน
             ั
                     ี
          น้น หรือว่าทุกอย่างล้วนเป็นการเสแสร้งกัน ใครจะร้ายกาจเสแสร้งท�าเป็นจริงใจ
           ั
          ได้ถึงขนาดนั้น
                                                         ึ
                แม้ว่าจะเป็นการเสแสร้ง หญิงรับใช้ตัวเล็กๆ คนหน่งจะท�าอะไรฉันได้ ก ็
          แค่แอบ¿ังและรายงานต่อ ไม่มีนางก็ต้องมีคนอื่นมาท�าอยู่ดี ในเมื่อฉันชอบก็ให ้
          เป็นอย่างน้ต่อไปไม่ได้หรือ ใครต้องการเจตนาดีของเขา ใครจะยอมรับเจตนาด ี
                  ี
          อย่างนี้ของเขาได้กัน!
                “พระสนม!” ชิงเอŽอร์มีสีหน้ามืดคร้มอีกคร้งพร้อมเอ่ยอย่างดุดันว่า “อย่า
                                           ึ
                                                ั
          ต�าหนิจ้าวแคว้นน้อย ต้องการให้ท่านเข้าใจเรื่องราวช่างเป็นเรื่องยากจริงๆ!”
                “เจ้าช่วยเขาพูดเช่นน้ ท่แท้เป็นพวกเดียวกับเขาใช่หรือไม่!” ฉันตะโกน
                                   ี
                                 ี
   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21