Page 9 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 2

ี
ี
ี
เย่ยนเสวียเสว่ย 7
ี เย่ยนเสวียเสว่ย
ถัดมารอยยิ้มบนใบหน้าก็หายไปจนสิ้น กลับมาเย็นชาตามปกติ
“ลากออกมา”
“อะ!”

สองนิ้วที่วางอยู่บนที่วางแขนของเขายกขึ้น เสียงกรีดร้องดังขึ้นมาทันที
ึ
หญิงรับใช้ข้างกายฉันนางหน่งถูกองครักÉ์ข้างกายเขาลากออกมาล้มลงกลางห้อง
โถง
ึ
“เจินจู!” ฉันเพ่งก้าวออกมาด้านหน้าก้าวหน่งก็ถูกองครักÉ์อีกสองนาย
ิ
ของเขาขวางไว้ ฉันเตือนตัวเองว่าแสดงออกมากเกินไปเลยรีบแสร้งท�าท่าเย็นชา
ไม่ใส่ใจ “ขอบังอาจถามจ้าวแคว้นน้อยเพคะ เจินจูท�าความผิดอะไรหรือเพคะ”
ื
ื
เขาหยัดกายข้นอย่างเช่องช้าพร้อมกับลูบแขนเส้อแล้วเอ่ยน่งๆ ว่า “เจ้า
ึ
ิ
ั
ื
ี
ไม่รู้เช่นน้นข้าจะบอกเจ้า เม่อคืนข้าอยู่กับพระชายาอว้ นางถามว่าในบรรดาของ
ี
ิ
ี
บรรณาการท่ซีเชียงส่งมามส่งของอะไรแปลกใหม่บ้าง สุดท้ายยังขอของจากข้า
คราวนี้คงรู้แล้วใช่หรือไม่”
ี
ค�าพูดไม่ตรงประเด็นพรรค์น้ ฉันจะรู้อะไรได้! “น่เก่ยวข้องอะไรกับหญิง
ี
ี
รับใช้ของหม่อมฉัน หม่อมฉันควรจะต้องรู้อะไรหรือเพคะ”
ค�าพูดท่บังอาจล่วงเกินของฉันท�าให้เหล่าบ่าวรับใช้ทอดถอนใจไม่หยุด
ี
ึ
ส่วนชิงเอŽอร์และแม่นมเหนียน คนหน่งเลิกค้ว ส่งสัญญาณทางตาให้ฉันไม่หยุด
ิ
คนหนึ่งลูบหน้าอกเพื่อให้หายใจสะดวกไม่หยุด
สีหน้าเขามืดคร้มเช่นกัน เขาจับข้อมือฉันไว้แล้วดึงมาด้านหน้า “เจ้าไม่ร ู้
ึ
หรือ?”
ฉันกระตุกมุมปากเบาๆ ก่อนจะเอ่ยทีละค�าอย่างชัดเจน “ไม่ รู้” ฉันไม่ร ู้
จริงๆ ว่าเรื่องอะไร แต่ฉันชอบเห็นท่าทางตอนเขาถูกยั่วจนเกิดโทสะ
“ตัดแขนนางข้างหนึ่ง”

ฉันท่ต่นตะลึงด้วยความตกใจยังไม่ทันเข้าใจว่า ‘นาง’ หมายถึงฉันหรือว่า
ี
ื
ี
ึ
เจินจู เสียงร้องตะโกนท่ออกมาจากล�าคอเสียงหน่งก็เสียดแทงแก้วหูมาก่อนแล้ว
ี
รอจนฉันหันกลับไป เจินจูท่ถูกองครักÉ์เหยียบอยู่ใต้เท้าก็แขนแยกออกจากตัว