Page 18 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 1
P. 18

เทพธิดำลิขิตบัลลังก์ 1
          16 เทพธ ิดำ ล ิข ิตบ ัลล ังก์ 1

                                  ี
                                                            ิ
                     ั
          หยิบแม้แต่หม่นโถวลูกเล็กๆ น่ได้ ฉันรีบเก็บหม่นโถวไว้ให้ดีแล้วว่งเหยาะๆ กลับ
                                               ั
          บ้านหลังเล็กตลอดทาง
                “อ๊ะ...!”
                                                            �
                ในตอนบ่ายท้อง¿‡าปลอดโปร่ง พระอาทิตย์สาดแสงจนน้าแข็งบางๆ บน
                                                       ื
                          ี
                           ิ
                                                                ั
          แผ่นหินละลาย ฉันท่ว่งอย่างรีบร้อนเกินไปไม่ทันระวังเลยล่นล้มไปชนร้ว ใบหน้า
           ิ
                                ี
                ื
          ท่มกับพ้น เจ็บปวดจนแยกเข้ยวกรีดร้อง ทว่าคนท่ทับอยู่บนตัวกลับไม่มีเสียงร้อง
                                                ี
          สักแอะ คงจะ ไม่ได้ตายแล้วกระมัง?
                พอเขามาในบ้านฉันก็เอาคนท่สะลึมสะลือไมได้สตยัดเข้าไปในผ้าห่ม ไล่
                                        ี
                                                   ่
                                                       ิ
                     ้
          เจ้าเป‰น้อยท่มาวุ่นวายไป จากน้นหยิบ¿„นมาก่อไ¿ในกระถางไ¿และวางกาน้าชา
                   ี
                                  ั
                                                                     �
          เหล็กลงไป เมื่อน�้าเดือดเขาก็ลืมตาขึ้น ดวงตาแวววาวทั้งคู่ไม่มองฉันแม้แต่แวบ
          เดียว เอาแต่จ้องมองกระถางไ¿ข้างเตียง
                        ั
                                                ึ
                                                         �
                ฉันอุ่นหม่นโถวให้ร้อนแล้วประคองเขาข้นมาป‡อนน้าป‡อนอาหารให้เขา
                                             ิ
                                                                ี
          กินทีละค�าๆ ท่าทางการกินของเขาสง่างามย่งนัก ไม่เหมือนกับคนท่หิวโหยมา
                                   ั
                                                                      ้
                                          ั
          นาน ทุกๆ ค�าเขาจะเค้ยวหน่งคร้ง สองคร้ง หรือส่ห้าคร้งถึงค่อยกลืนลงไป ทงท ่ ี
                                                     ั
                                                 ี
                                ึ
                                                                      ั
                           ี
          อันที่จริงแล้วเขาหิวมาก หมั่นโถวสี่ลูกถูกกินจนหมดเกลี้ยง ดีร้ายอย่างไรก็เก็บ
          ไว้ให้ฉันสักลูกหนึ่งสิ
                  ่
                เมอเผชิญกับคนแปลกหน้า เขาไม่ได้แสดงท่าทีไม่เป็นมิตรกับฉันเหมือน
                  ื
          เจ้าเป‰น้อยและต้าเฮยในตอนนั้น แม้แต่ระแวดระวังสักนิดก็ไม่มี พอกินหมั่นโถว
                                                   ึ
          เสร็จเขาก็นอนหลับปุ‰ยอย่างรวดเร็ว ฉันต้มข้าวเก่าคร่งชามแล้วกินลงไป หลังผ่า
          ¿„นที่ต้องใช้ในวันถัดไปเสร็จถึงค่อยขึ้นเตียงนอน
                “ห้า ส่ สาม สอง หน่ง!” ฉันปลุกความกล้าห้าวินาทเหมือนเช่นปกติถึง
                                                         ี
                     ี
                                 ึ
          ค่อยมุดเข้าไปในผ้าห่มอันเย็นเยียบ ทว่ากลับรู้สึกถึงความอบอุ่นอย่างคาดไม่ถึง
          เตียงนอนถูกเขาครอบครองจนอุ่น
                                       ึ
                ฉันผอม เขาตัวเล็ก เตียงหน่งหลังเลยจุพวกเราสองคนลงไปได้ ฉันทน
                          ั
                                                                     ี
          ความอบอุ่นอันแสนย่วยวนไม่ไหวเลยย่นมือไปกอดเขาไว้ บอกกับตัวเองว่าน่คือ
                                        ื
                                ึ
                                     ิ
          การให้ความอบอุ่นแก่เขา อëย กล่นเหม็นสกปรกบนตัวเขาช่างเสียดแทงรูจมูก
   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23