Page 21 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 1
P. 21

ี เย่ยนเสวียเสว่ย
                                                                     ี
                                                                     ี
                                                         เย่ยนเสวียเสว่ย 19
                                                          ี
           แบบนี้ และไม่ค่อยได้รับความเจ็บปวดแบบนี้
                                                                     ี
                  ตอนท่ประคองเท้าคู่น้ฉันก็รู้สึกกลัดกลุ้มเสียแล้ว เละจนเป็นแบบน้ ‘วิชา
                                   ี
                       ี
                                                          ู
                                                         ็
                            ั
                               ่
                                   ั
                                                       ั
                      ์
                                            ุ
                                                          ้
                                                                  ่
                                                                  ี
                                                                    ิ
           ทางการแพทย’ ของฉนไมอาจรกษาได้ สมนไพรบนเขาฉนกรจกแค่ไมกชนด หาก
                                                           ั
                                                                ่
           ไปโรงหมอในต�าบลย่อมให้ยาดีกับฉันแน่นอน พวกเขาไม่กล้าเอายาปลอมมา
                                                                     ื
                                           ิ
           หลอกลวงฉัน เพียงแต่ไม่รู้จะคิดค่ายาเพ่มก่เท่า ทว่าก็แปลกจริงๆ ในเม่อพวก
                                              ี
                            ิ
                                                      ิ
                                                         ิ
                                                                      ิ
           เขากลัวแปดเป„œอนกล่นของฉัน ท�าไมยังต้องเก็บเงินเพ่ม ย่งมากไม่ใช่ว่ากล่นจะ
           ยิ่งแรงหรือ?
                  หลังจากซักถุงเท้าจนสะอาดฉันก็มาท่สวนหลังบ้านขุดกระป‰องเงิน หยิบ
                                               ี
                                     ั
           เงินห้าต�าลึงด้านในออกมา มือท้งสองข้างก�าความขัดแย้งระหว่างหลักÈีลธรรม
           กับความต้องการส่วนตัว
                  “ก็ได้ ก็ได้ ช่วยคนหนึ่งชีวิตดีกว่าสร้างเจดีย์เจ็ดชั้น อาฮวา ต้าเฮย เจ้า
                                             ี
                                                     ื
           เป‰น้อย ยังมีก่อนหน้าน้อีกหลายตัว เจดีย์ท่ข้าสร้างเพ่อชาติหน้าไม่รู้ว่ามีมากน้อย
                             ี
           กี่ชั้นแล้ว”
                  ชาติหน้า ช่างยาวไกลนัก...
                  ถึงฉันจะคิดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว แต่การใช้เงินไปสามต�าลึงยังคงท�าให้
            ั
                                                                        ั
                                                                    ี
           ฉนแทบบ้า สามตาลง สามตาลง อาหารมากกว่าครงปีของฉน! เมอเทยบกบ
                                                                 ื
                                                            ั
                                                                 ่
                                     ึ
                                                      ่
                          �
                            ึ
                                   �
                                                      ึ
           พวกเจ้าเป‰น้อยแล้ว เขาได้รับการปฏิบัติเป็นกรณีพิเÈษไม่น้อยเลยจริงๆ
                                                         ึ
                                      ื
                  ระหว่างทางกลับหลังจากซ้อยาเสร็จ จู่ๆ ฉันก็นึกข้นได้ว่าตัวเองท�าพลาด
           เช่นเดียวกับเมื่อเช้า ฉันทิ้งเขาให้อยู่ในบ้านหลังเล็กคนเดียวอีกแล้ว! ต้าเฮยกับ
           เจ้าเป‰น้อยถูกขังไว้ข้างนอก แต่ฉันลืมไปว่าเจ้าพวกน้นบนเขาไม่ใช่ส่งท่ประตูพังๆ
                                                                 ี
                                                    ั
                                                               ิ
                                                            ี
                                                         ื
           ของฉันจะกันไว้ได้ พวกมันไม่นึกอยากได้หนังหยาบๆ เน้อเห่ยวๆ ของฉัน แต่
           ไม่แน่ว่าจะปล่อยเด็กเนื้อนุ่มนิ่มนั่นไป!
                      ิ
                  ฉันว่งกลับบ้านหลังเล็กด้วยสภาพกระเซอะกระเซิง ถึงจะเห็นว่าประต ู
                                           ั
           หน้ายังอยู่ดีก็ยังรู้สึกไม่วางใจจึงปีนข้ามร้วไปสวนด้านหลัง และพอเห็นว่าประต ู
           หลังยังอยู่ดีฉันถึงค่อยวางใจ เปดประตูแล้วเข้าไปในบ้าน คนบนเตียงหลับไปอีก
                                ึ
           แล้ว แม้จะหลับยาวไปหน่งคืน แต่ใบหน้าเล็กยังมีแววอ่อนล้าอยู่ เห็นได้ชัดว่า
           ก่อนหน้านี้เขาคงเหนื่อยมาก
   16   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26