Page 17 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 1
P. 17
ี
เย่ยนเสวียเสว่ย 15
ี เย่ยนเสวียเสว่ย
ี
ี
เมื่อเดินออกจากประตูและเห็นว่ารางเล็กนอนอยู่บนพื้นหิมะ ฉันก็ลังเล
่
ว่าต้องอ้อมกลับไปอีกทางหรือไม่ แต่พอคิดอีกที จะกลัวอะไร ไม่แน่ว่าเขาจะตาย
แล้วเสียหน่อย อีกอย่างฉันก็ไม่ได้เห็นคนตายคร้งแรก เลยกอดมือท้งสองข้างไว้
ั
ั
ตรงหน้าอกและซุกหน้าลง จากน้นก้าวเร็วๆ เดินผ่านด้านหน้าร่างเล็ก สายตา
ั
อดที่จะช�าเลืองมองไม่ได้ และเห็นว่านิ้วของเขาขยับเล็กน้อย
เชือกในใจฉันถูกมือข้างน้นดึงแน่นในฉับพลัน ฉันราวกับถูกผีเข้า อุ้ม
ั
เขาขึ้นแล้วพุ่งเข้าไปในร้านสือหม่านโหลวโดยไม่แม้แต่จะคิด
“เถ้าแก่...ขอยืม...ไ¿...เตาไ¿...” เถ้าแก่ให้ฉันยืมเตาไ¿หน่อยได้หรือไม่
ฉันอยากพูดอย่างนี้ แต่พออยู่ต่อหน้าผู้คนฉันก็พูดไม่ออก อ้าปากค้างพูดตะกุก
ตะกักอยู่นานก็พูดให้จบประโยคไม่ได้เสียที จึงท�าได้แค่ท�าไม้ท�ามือไม่หยุด
พอเห็นว่าฉันกล้าเปล่งเสียงท่ไม่เป็นมงคลต่อหน้าพวกเขา ทุกคนก็ท้ง
ี
ั
ตกใจท้งโกรธ จากน้นลูกคิดเอย ช้อนเอยต่างถูกเขว้ยงมาทางฉัน “เตาไ¿รึ ไม่ม ี
ี
ั
ั
ออกไปซะ! ไสหัวออกไป!”
พวกเราถูกไล่ออกมาจากร้าน แม้เป็นส่งท่อยู่ในความคาดหมายอยู่แล้ว
ิ
ี
ก็ตาม ร่างเล็กที่เย็นราวกับก้อนน�้าแข็งมีเพียงใต้จมูกเท่านั้นที่ยังมีความร้อนอยู่
ื
บ้าง ฉันถอดเส้อนวมขาดๆ ออกแล้วห่อเขาไว้โดยไม่สนใจว่าอยู่ต่อหน้าผู้คนบน
ึ
ั
ถนน ทันใดน้นก็มีก้อนโคลนถูกขว้างมา ฉันรีบอุ้มเขาข้นแล้วหมุนตัวเอาหลังรับ
ไว้
ท่ามกลางเสียงด่าสาดเสียเทเสียของผู้คน ฉันอุ้มร่างเล็กมาถึงโรงหมอ
ื
ขอบคุณ¿‡าดิน ท่านหมอยอมช่วยเขาและยอมให้ฉันยืนอยู่ข้างเตาไ¿ เม่อไม่ม ี
ื
เส้อนวมฉันก็เกือบจะแข็งตายแล้ว หลังจากบังคับกรอกยาน้าร้อนๆ ชามใหญ่
�
ื
สองสามชามแล้วเขากลมตาขน ฉนไม่มค่ารกษาให้เขารกษาโรคอนๆ อก หลง
ั
ั
ั
ี
็
่
้
ั
ึ
ื
ี
จ่ายให้ท่านหมอหนึ่งร้อยอีแปะแล้วก็แบกเขาออกจากโรงหมอ
ี
ตอนเท่ยงหิมะตกหนัก แต่แม้ไม่ได้สวมเส้อคลุมตัวนอกฉันก็ไม่ได้หนาว
ื
มาก เพราะบนหลังแบกคนเอาไว้จึงอบอุ่น อบอุ่นมาก พอผ่านร้านหมั่นโถวฉัน
ู
ี
่
ู
ู
ี
ื
ิ
ั
�
ั
ลบคลากระเป‰าเงน ยงเหลออย่สองอแปะ ฉนซอหมนโถวมาสลกแล้วส่งให้คน
่
ั
้
ื
บนหลังหน่งลูก เขาย่นมือออกมาอย่างลังเล ทว่าน้วมือท่แข็งท่อท�าให้ไม่อาจ
ึ
ิ
ี
ื
ื
