Page 15 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 1
P. 15

ี
                                                                     ี
                                                         เย่ยนเสวียเสว่ย 13
                                                          ี
                                                          ี เย่ยนเสวียเสว่ย
                  ที่ปากทางถนนตะวันตก ฉันที่อยู่ไกลๆ มองเห็นเขา
                                   ื
                                              ึ
                                                         ี
                  ด้านหน้าเตาไ¿บนพ้นมีเด็กคนหน่งน่งอยู่ ผู้คนท่เดินผ่านต่างก็พากัน
                                                ั
           มองเขา ส่งท่ดึงดูดความสนใจของคนไม่ใช่สภาพเส้อผ้าซอมซ่อขาดว่นของเขา
                      ี
                                                    ื
                    ิ
                                                                  ิ
           ภาวะสงครามด้านนอกท�าให้ในต�าบลมีผู้หนีภัยแบบน้จ�านวนมาก ภาวะสงคราม
                                                     ี
           ฉันก็แค่¿ังคนเขาพูดกันเท่านั้น
                                                           ิ
                                           ้
                                ู
                            ่
                          ็
                              ึ
                            ี
                                                         ึ
                                              ิ
                                       ่
                                                       ่
                                  ้
                                  ู
                                                     ุ
                                                                      ื
                                                                        ้
                                                                        ั
                   ่
                  นนเปนเดกทดงดดผคนอยางแทจรง เขาอายไมถงสบขวบ สวมเสอชน
                                                                      ้
                   ั
                       ็
           เดียวที่ทั้งสกปรกทั้งขาด ทว่าใบหนาเล็กกลับสะอาดหมดจด เพียงแต่สีหน้าถูก
                                       ้
           ความหนาวเย็นท�าให้กลายเป็นสีเขียวอมม่วงจนน่าตกใจ ใบหน้าท่ประณีตงดงาม
                                                              ี
           ท�าให้ฉันนึกถึงค�าค�าหนึ่ง ขาวผ่องดั่งหยกสลักขัดเงา
                  เหนได้ชดว่าเขาทนความหนาวเยนไม่ไหวแล้ว แต่ยงคงยดเอวและหลง
                                            ็
                                                                         ั
                        ั
                                                               ื
                    ็
                                                          ั
                      ื
           ตรงด่งอย่างด้อดึง มือท้งคู่ก�าเป็นก�าปัœนพยายามควบคุมร่างกายไม่ให้ส่นสะท้าน
                              ั
               ิ
                                                                   ั
                                                  ่
                                                               ่
                                                ิ
                                                  ี
                                                          ่
                                                          ู
                                                               ี
                                                             ้
                                                                        ั
                 ุ
                                         ั
              ่
                                     ้
                                       ั
                                         ่
                                           ็
                                             ็
                                                ่
           อยางสดความสามารถ หนาวแลวตวสนกเปนสงทแน่นอนอยแลวน ทว่าเขากลบ
                                        ิ
                                                        ั
           เห็นว่ามันเป็นความอัปยÈอดสูอย่างย่ง ขอเพียงร่างกายส่นไหวเขาก็จะท�าท่าทาง
           รังเกียจตัวเองออกมาแล้วโขกÈีรษะใส่ก�าแพงด้านหลังอย่างแรง...
                              ็
                        ้
                                                             ึ
                                                                    �
                                                                       ้
                  ฉนไมเขาใจ เดกคนหนงจะมดวงตาแบบนนได้อยางไร ถงขนาดทาใหคน
                      ่
                   ั
                                                  ั
                                        ี
                                                        ่
                                                  ้
                                    ึ
                                    ่
                                                                    ี
                                             ี
           รู้สึกถึงความหนาวเย็นกว่าหิมะและน้าแข็งท่เต็มไปท่วท้อง¿‡าและพ้นดินน่เสียอีก
                                                    ั
                                        �
                                                               ื
                               ื
                                                          ื
                                                                ี
                  หลายปีต่อมาเม่อย้อนกลับมาคิด ฉันยังยากท่จะเช่อว่าผู้ท่ถูกคนในโลก
                                                      ี
                            ั
                                       ั
                                          ึ
           ให้การเคารพว่าเป็นด่งเทพเจ้า คร้งหน่งก็เคยเป็นเด็กอ่อนแอเปราะบางอย่างน ้ ี
           เหมือนกัน
   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20