Page 10 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 1
P. 10
เทพธิดำลิขิตบัลลังก์ 1
8 เทพธ ิดำ ล ิข ิตบ ัลล ังก์ 1
“อย่าร้อง...” มือเล็กเช็ดใบหน้าน้อยๆ ของเขาเสร็จก็ย่นมาเช็ดใบหน้า
ื
ของฉัน
‘ข้าไม่ได้ร้อง เด็กดี แค่น�้ากระเซ็นใส่ใบหน้าเท่านั้น’
ี
ั
ตอนท่พาเด็กน้อยกลับเข้าฝั›งฉันก็อ่อนเปล้ยเพลียแรงแล้ว ขณะน้นเอง
ี
พ่อแม่ของเขาก็รีบมาเช่นกัน แม่ของเด็กน้อยแย่งเขาไปจากอ้อมกอดฉัน จากน้น
ั
ยกมือข้นคิดจะตบหน้าฉัน ผู้เป็นสามีรีบขวางนางไว้ ไม่ใช่กลัวว่าฉันจะถูกนาง
ึ
ิ
ื
่
ี
ั
ตบ แต่กลัวว่ามอของนางจะแปดเป„œอนกลนของฉัน ทว่าผ้หญิงท่ไม่พอใจคนน้น
ู
ยังคงผลักฉันอย่างแรง ฉันไร้ซึ่งเรี่ยวแรงจึงล้มลงบนพื้นหญ้าข้างเสาสะพาน ลุก
ไม่ขึ้นอยู่พักใหญ่ ผู้คนที่มุงดูก็เดินจากไปทีละคนพร้อมรอยยิ้ม
ฉันนอนหงายพักหายใจอยู่นานมาก ความรู้สึกชาท่ช่วงล่างของร่างกาย
ี
ถึงค่อยๆ หายไป กางเกงขายาวเปียกชื้นที่แนบติดกับขาเย็นเยียบจนเสียดแทง
ั
ึ
ี
เข้ากระดูกท�าให้อดท่จะส่นเทาไม่ได้ ฉันลุกข้นสวมกระโปรงผ้าพร้อมกับสะพาย
ย่าม ไม่ลืมที่จะหยิบผักกวางตุ้งสามต้น กลับบ้าน ฉันอยากกลับบ้าน...
ฉันร้องไห้ทุกวันทุกคืน ร้องมาหลายปี เดิมคิดว่าร้องจนน้าตาแห้งเหือด
�
ไปนานแล้ว...
ในวันเกิดอายุครบสิบห้าปีวันน้น ฉันสวมกระโปรงลายดอกสีชมพูและ
ั
ล้มตึงในงานเลี้ยงวันเกิด
ต่อมาฉันแอบอยู่นอกประตูได้ยินคุณลุงหมอบอกว่าอีกไม่นานหัวใจของ
ี
ฉันจะล้มเหลว หัวใจล้มเหลว ฉันท่อายุสิบห้าปีไม่เข้าใจความหมายของค�าน้นัก
ี
้
ิ
ั
ู
ี
เขายงพดอกว่าหวใจของฉนเต้นหนงวนสนเปลองพลงงานเท่ากบคนอนถงสาม
ั
ั
ื
ึ
่
ั
ั
ั
ื
ึ
่
เดือน อย่างมากท่สุดฉันก็มีชีวิตอยู่ได้อีกแค่หน่งปี พ่อกับแม่พาฉันไปรักษาทุกท
ึ
ี
ี
่
ั
ุ
็
ั
่
ี
ู
แต่ผ้เชยวชาญด้านโรคหวใจทกคนต่างกไม่สามารถรกษาอาการป†วยของฉนได้
ั
ี
พวกเขาบอกว่าท่จริงแล้วฉันไม่ได้ป†วย เพียงแค่หัวใจ ‘แก่’ เร็วกว่าคนอ่นเท่าน้น
ั
ื
�
น้าตาของแม่และน้องชาย ท้งยังการว่งวุ่นไปท่วของพ่อไม่สามารถร้งฉัน
ั
ิ
ั
ั
ให้มีชีวิตอยู่ได้ ในวันถัดจากวันเกิดอายุครบสิบหกปีฉันก็จากไปอย่างสงบ
หลังจากคนตายไปแล้วจะรู้สึกหนาวมาก หนาวจนอยากตายอีกสักครั้ง
