Page 11 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 1
P. 11
ี
ี
ี เย่ยนเสวียเสว่ย
เย่ยนเสวียเสว่ย 9
ี
ฉันไม่รู้ว่าหนาวมานานแค่ไหน พอภายในอุโมงค์น้าแข็งมีแสงอันอบอุ่นสายหน่ง
�
ึ
สาดส่องลงมา ฉันก็ไล่ตามมันมาถึงสถานที่อันอบอุ่น
แต่อย่างไรก็ตาม ที่แห่งนี้ไม่ใช่ที่ของฉัน
ฉันไม่รู้ว่าเพราะอะไรพวกเขาต้องไล่ตีและเรียกฉันว่าตัวเสนียด บางท ี
่
ี
้
อาจเป็นเพราะในปนั้นฉันสวมชุดแปลกๆ ปรากฏตัวในที่แหงนี้พรอมฝูงตั๊กแตน
เต็มท้อง¿‡า
ื
ฉันจ�าเร่องราวตอนแรกสุดไม่ค่อยได้แล้ว เหมือนว่าจะเคยถูกตี ถูกมัด
ั
และถูกแขวน เหมือนมีคร้งหน่งเคยถูกขายเข้าหอนางโลม แต่ฉันเป็นตัวเสนียด
ึ
ั
ึ
ั
พวกบุรุษไม่กล้าแตะต้อง ดังน้นแม่เล้าเลยไม่ต้องการฉัน เหมือนมีคร้งหน่งฉัน
หมดสติอยู่ข้างทางแล้วถูกขอทานคนหน่งเก็บกลับไป เขาบอกว่าช่วยชีวิตฉันไว้
ึ
ให้ฉันเป็นภรรยาของเขา ตอนท่เขาถอดเส้อผ้าของฉัน ฉันเลยใช้ท่อนไม้ตีหัวเขา
ี
ื
ื
ิ
แตก จากน้นว่งออกจากบ้านร้างมาถึงล�าธารเล็กๆ เพ่อล้างกล่นเหม็นเน่าท่ว
ิ
ั
ั
ร่างกายให้สะอาด ตอนน้นเองบุรุษใจกล้าท่ไม่กลัวว่าฉันเป็นตัวเสนียดผ่านมาริม
ี
ั
ั
ล�าธาร แล้วคิดจะลูบเท้าเปลือยเปล่าของฉัน แต่พอมีคนมาเห็น ผู้ชายคนน้น
ั
กลบประณามว่าเป็นฉันท่ให้ท่าเขา หลังจากน้นฉันก็ถูกจับใส่ชะลอมยักษ์แล้ว
ี
ั
â¹ŧáÁ‹¹íéÒ
�
ี
ึ
ในระหว่างท่ฉันเกือบจะจมน้าตาย คนของทางการก็ช่วยฉันข้นมา เพราะ
ั
นายท่านตระกูลขุนนางฝนเห็นว่าฉันเป็นผู้อุปถัมภ์ของเขา ทั้งจะน�าพาโชคดีและ
้
ั
็
็
โชคลาภมาให้เขา ไม่นานเท่าไรฮหยินคนทสของเขากตงครรภ์ ตวเขากได้เลอน
ั
ื
่
่
ี
ี
ู
่
ื
ั
ิ
ต�าแหน่งเช่นกัน เขาย่งเช่อม่นอย่างแน่วแน่ว่าฉันคือผู้อุปถัมภ์ของเขา หลังจาก
ั
น้นนายท่านขุนนางก็ส่งคนมามอบเงินให้ฉันหลายคร้ง และไม่มีใครกล้าเอาฉัน
ั
โยนลงน�้าอีกเลย...
่
ี
ิ
ั
ึ
ี
้
ื
ผ่านไปนานขนาดนแล้วฉนค่อยๆ แยกไม่ออกแล้วว่าเรองราวทเกดขน
้
่
ั
ภายในเจ็ดปีน้เป็นความฝัน หรือว่าสิบหกปีน้นถึงจะเป็นความฝัน หรือท้งหมด
ั
ี
ล้วนเป็นความฝัน
ฉันแต่งตัวให้ตัวเองเป็นผู้ใหญ่ขึ้นทุกปี ทว่าทุกวันที่ส่องคันฉ่องตอนหวี
ึ
ผมและมองดูน้าตอนล้างหน้า เวลาเจ็ดปีราวกับหน่งวัน รูปลักษณ์ของฉันไม่ได้
�
