Page 47 - อ่านฟรี! จุดเปลี่ยนของใจในวัยสามสิบ
P. 47
จดเปลยนของใจในวัยสามสิบ
่
ี
ุ
ว่า “ก็นะ” โทโมโตะที่เห็นดังนั้นจึงเอ่ยต่อ
ั
“ง้นในวันเงินเดือนออกแต่ละเดือน ต่างคนต่างใส่เงินในซองคนละหม่นเยนแล้ว
ื
ค่อยหยิบจากตรงนั้นไปใช้ดีไหม ถ้าไม่พอก็ค่อยออกเพิ่มในจ�านวนที่เท่ากัน”
“ได้ แต่จะถ่อไปถอนเงินในวันเงินเดือนออกมันยุ่งยาก เอาเป็นวันเหมาะๆ อย่าง
วันที่หนึ่งดีกว่า”
ื
ี
“เข้าใจแล้ว ส่วนห้องก็อย่างท่ตกลงกันเม่อก้ ฉันจะใช้ห้องเก็บของด้วย โทษทีนะ”
ี
ื
ี
ี
ี
ไม่เห็นต้องขอโทษก็ได้ โทโมโตะอยู่ท่น่มาก่อน ในเม่อสาเหตุท่ย้ายมาเป็นเพราะ
ต้องการที่วางหนังสือกับเอกสาร จะมีพื้นที่ส่วนตัวเยอะกว่ามันก็แน่อยู่แล้ว นอกจากนั้น
ที่ท�างานของทาคิงาวะยังมีกฎหามน�างานกลับมาท�าที่บาน เขาจึงตองการแคหองสักหอง
้
้
้
้
้
่
ส�าหรับซุกหัวนอนก็พอ
ทาคิงาวะใช้สายตาเร่งให้อีกฝายพูดต่อ เลิกพยักหน้าตอบรับไปแล้ว
ื
ี
“วันน้ขนเฟอร์นิเจอร์กับเคร่องใช้ไฟฟาของนายมาหมดก็จริง แต่มีหม้อหุงข้าว
ื
กับไมโครเวฟสองเคร่องไปก็เกะกะแย่ ถ้าโทโอรุไม่ถือสา เราใช้เคร่องท่ฉันใช้อยู่กันไหม
ื
ี
ส่วนเครื่องของโทโอรุถ้าเอาไปขายร้านรีไซเคิลก็น่าจะได้เงินนิดหน่อยนะ”
ื
“อย่าดูถูกคนท�างานสิ ฉันไม่ได้ล�าบากขนาดน้น เร่องหยุมหยิมพวกน้มันยุ่งยาก
ี
ั
ี
ฉันยกให้นายจัดการแล้วกัน อยากท�าอะไรก็เชิญ ค่าย้ายบ้านวันน้นายก็จ่ายไปก่อนใช่ไหม
ล่ะ เอาเงินพวกนั้นไปเป็นค่าย้ายบ้านเถอะ”
“เอางั้นเหรอ? รู้สึกเหมือนฉันได้ก�าไรอยู่คนเดียวยังไงไม่รู้...”
“ช่างเถอะน่า ไม่ต้องคิดมาก เป็นแค่โพสต์ด็อกท่แทบไม่มีรายได้ อย่าแก่แดด
ี
หน่อยเลย”
ทาคิงาวะนั่งเอนหลังอวดเบ่ง พยักหน้าอย่างวางก้าม
จากนั้นทั้งสองก็ก�าหนด ‘กฎของบ้านเรา’ ไปเรื่อยๆ
โดยพ้นฐานแล้วต่างคนต่างหาข้าวกินเอง แบ่งกันใช้พ้นท่ในตู้เย็น ช้นวางภาชนะ
ื
ื
ี
ั
44
