Page 49 - อ่านฟรี! จุดเปลี่ยนของใจในวัยสามสิบ
P. 49
จดเปลยนของใจในวัยสามสิบ
่
ุ
ี
ชีวิตความเป็นอยู่คงขัดสนไม่น้อย หน้าตากับสมองก็ดีแท้ๆ คิดแล้วก็ยิ่งน่าเวทนา
ื
ี
ี
หลังจากเขียนกฎท่ช่วยกันก�าหนดมาจนถึงตอนน้จนเสร็จ โทโมโตะก็ย่น ‘กฎของ
บ้านเรา’ มาให้
“มีเรื่องอื่นที่อยากก�าหนดไว้ก่อนอีกไหม?”
พอโดนถามอย่างนั้น ทาคิงาวะก็นึกขึ้นมาได้ดื้อๆ
“อะ จริงสิ เช้าวันเสาร์ห้ามปลุกฉัน ปลุกเมื่อไรฉันไล่ตะเพิดนายออกไปแน่”
“เมื่อกี้ก็บอกไปแล้วนะว่าที่นี่เช่าด้วยชื่อฉัน...”
“งั้นฉันไปเอง”
“ครับๆ”
“แล้วก็ห้ามทิ้งของของคนอื่นตามใจชอบ”
“หมายถึงโชเน็นจัมปเหรอ?”
“ใช่ กางเกงในด้วย”
“ถ้าอย่างนั้นตั้งกฎว่าห้ามวางของส่วนตัวทิ้งไว้ในพื้นที่ส่วนกลางเลยดีกว่าไหม?
บ้านจะได้สะอาดด้วย”
“ละเอียดจังแฮะ ก็ได้ ตามนั้น”
ี
พริบตาเดียวกระดาษขาวท่มีเพียงหัวข้อก็โดนถมด้วยลายมือเป็นระเบียบของ
โทโมโตะ ตอนนี้อยู่แถวๆ กลางแผ่นที่สอง
“ขอดูหน่อยสิ”
ื
ี
ื
ั
ทาคิงาวะแปลกใจเม่อได้อ่านทบทวนผลการพูดคุยท่ผ่านมา เน้อหาน้นได้เร่อง
ื
ื
ี
ได้ราวกว่าท่คิด ถึงจะตัดสินอย่างเป็นกลางได้ยากเพราะเป็นเร่องเก่ยวกับตัวเอง แต่อย่าง
ี
น้อยกฎเหล่านั้นก็ไม่ได้สร้างภาระให้โทโมโตะอยู่ฝายเดียว
(อืม ไม่เลวนี่นา)
เขาเผลอยกมุมปากย้มน้อยย้มใหญ่ ไม่ใช่เพราะถูกใจ ‘กฎของบ้านเรา’ เป็น
ิ
ิ
46
