Page 51 - อ่านฟรี! จุดเปลี่ยนของใจในวัยสามสิบ
P. 51

จดเปลยนของใจในวัยสามสิบ
                                   ่
                                   ี
                               ุ
                                                       ึ
                    ึ
          ฝายใดฝายหน่งท�าให้อีกฝายเจ็บปวด ...อืม ฉันว่าไม่น่าเกิดข้นหรอก เอาเป็นว่ากรณีท ่ ี
          รังเกียจขึ้นมาจริงๆ สามารถยกเลิกได้โดยไม่บอกล่วงหน้า ...แบบนี้เป็นไง?”
                “แล้วแต่นายเถอะ” ทาคิงาวะตอบบึ้งตึง

                                                 ี
                                        ื
                “สักวันฉันอาจโดนย้ายไปสาขาอ่น แต่ตอนน้จะอยู่ท่เดิมไปอีกสักระยะ ถ้าจะม ี
                                                      ี
          คนออกไปก่อนก็คงเป็นนายที่ก�าลังจะหางานท�ามากกว่ามั้ง”
                “โทโอรุไม่คิดว่าเราอาจทะเลาะกันบ้างเหรอ?”

                “ไม่เลย”
                “ท�าไมล่ะ?”

                              ี
                                                                  ิ
                                                        ั
                           ่
                                                                         ั
                              ่
                                                 ิ
                                    ั
                                          ู
                                ็
                                  ั
                                                      ึ
                           ื
                พอโดนถามเรองทเหนกนชดๆ อย่แล้ว ทาคงาวะจงยกไหล่โดยไม่คดจะปดบง
          ความร�าคาญใจ
                                 ี
                “ไม่ท�าไมท้งน้นแหละ ท่ผ่านมานายไม่เคยโกรธฉันจริงจังเลยไม่ใช่เรอะ หลังจาก
                          ั
                        ั
          นี้ก็ไม่น่าจะโกรธด้วย”
                “เชื่อใจฉันขนาดนั้นไปก็เท่านั้น”
                โทโมโตะผุดย้มเฝ่อนบางๆ แต่ท่าทางดูเหมือนดีใจ ทาคิงาวะช้น้วใส่ปลายจมูก
                          ิ
                                                              ี
                                                               ิ
          อีกฝาย
                                        ื
                    ี
                “อันท่จริง ห้ามโกรธล่ะ อดทนเร่องเล็กๆ น้อยๆ ไว้ซะ จะอยู่ร่วมบ้านกับฉันก ็
          ควรรู้อยู่แล้วนี่”
                ระหว่างที่พูดทาคิงาวะก็ตระหนักว่าตัวเองพูดจาแปลกๆ ชอบกล
                     ี
                ตอนน้ตนยังไม่มีก�าหนดจะออกไปจากบ้านหลังน้ และไม่กังวลว่าจะทะเลาะกับ
                                                    ี
          โทโมโตะ จะเลิกอยู่ด้วยกันก็ต่อเม่อโทโมโตะไปจากท่น่ การอยู่ร่วมกับหมอน่บนพ้นฐาน
                                                                 ี
                                                                     ื
                                  ื
                                                ี
                                                 ี
          ความคิดเหล่านั้นหมายความว่า
                                                                     ั
                (อะไรกัน? ตราบใดท่โทโมโตะยังอยู่อย่างน้ ฉันก็คิดจะอยู่ท่น่ไปช่วชีวิตง้นเหรอ
                                ี
                                                                ั
                                                             ี
                                                           ี
                                                ี
          เนี่ย?)
                                         48
   46   47   48   49   50   51   52   53   54