Page 51 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 1
P. 51
WingYing
WingYing
ไหนเลยจะคิดว่างูเหลือมด�ากลับหมุนกายเบี่ยงหลบไปด้านขางอย่าง
้
ั
ั
ี
ิ
ิ
ี
ั
็
แนบเนยน นกกระจอกขาวยงไม่ทนได้สตกลบมากได้ยนเสยงไร้ความปราน ี
เอ่ยว่า “ช่วงนี้เจ้าก็ท�าใจให้สบาย ไว้ร่างกายเจ้าดีขึ้นบ้างแล้วก็ลงเขากลับเผ่า
ตัวเองไปเสียเถิด” กล่าวจบก็ไม่ได้มองสีหน้าของนกกระจอกขาวว่าเป็นอย่างไร
อีก หมุนกายกลับ ถอนหายใจเบาๆ ก่อนเอ่ย “ความรู้สึกบางอย่าง หากพลาด
ไปแล้วก็มิอาจตามคืนกลับมา คุณชาย ดูแลตนเองด้วย”
จากนั้นจากไปท่ามกลางแสงจันทร์
้
ั
ื
�
ี
่
้
ี
การจากไปของงเหลอมดาในครงนแทบจะเป็นการเผนหนไปจากเขา
ู
ี
่
ั
เฮยเชวย กระทงคนงามสักคนก็มพาไปด้วย หนหายไปอยู่ท่ามกลางมนุษย์
ี
ิ
ปุถุชนแต่เพียงผู้เดียว
ั
ไม่คาดคิดเลยว่างูเหลือมด�าจากไปคร้งเดียวจะไปนานเป็นร้อยปีมิหวน
ั
กลับสู่ภูเขา เขาโยนเร่องนกกระจอกขาวไว้ด้านหลังท้งหมด สนใจแต่การใช้
ื
ชีวิตอิสระและมีความสุขอยู่ล�าพังท่ามกลางหมู่มนุษย์ หลงลืมภาระหน้าท่ไป
ี
เสียสิ้น
...จนกระทั่งวันหนึ่งได้ยินเรื่องเร่งด่วนมาจากเขาเฮยเชวีย!
ู
ั
ี
พองูเหลือมด�าได้ยินข่าวก็รบข่สตว์เมฆากลับภเขาไปอย่างรวดเร็ว
ี
ื
คะนึงถึงเขาเฮยเชวียท่เขาครอบครองมาเป็นร้อยๆ ปีไม่เคยเกิดเร่องยุ่งยาก
ี
มาก่อน จักต้องเป็นปีศาจช่วช้าสามานย์จากท่ไหนสักแห่งขวัญกล้าฉวยจังหวะ
ี
ั
ที่เขาไม่อยู่ย่างกรายเข้ามาล่วงเกินเป็นแน่!
49
